Onu izliyorum. Güneş, neredeyse batmak üzere. Denizin kehribar rengi, parlaklığını kaybetmiş mat gümüşe dönüşüyor. O, sahilde dizüstü çökmüş hiç durmadan önüne avuç avuç kum tepeliyor. Kıyıda en sevilen yüzme yeri bu koy. Kaldığım motel denize sıfır. Denizde kimse kalmamış. Gündüzün kalabalığından eser yok. Acaba ne gömüyor ki? Oyun olmadığı kesin. Çünkü oyun oynamayacak kadar yetişkin biri. İleriki balıkçı lokantasında yine o feryat şarkı. Alıştım artık, rahatsız olmuyorum. Üstelik sevmeye de başladım. A

akşam oldu artık bildik sokaklardan geçelim!.. söz konusu yalnızlıksa acıya dönüşür her kadın herkes onu tanır ama kimse onu bilemez iz bırakmasın diye keserler sabır kollarından korku kaybetmek üzeredir çünkü