benim memleketimin gözleri, deniz mavisi, orman yeşili, zeytin karasıdır... yüzleri kül gibi bir beyaz, suda çırpınan balıklar gibi çırpınır, ay aydınlığında, bir çift somun ekmeğe, gün ışığında... kemikleri incecik, elleri ceviz içi kadar nazlıcık, kız çocuklarımız, derste sırada değil, fabrikada işçi, tarlada ırgattır...

Konunun seçiminde Asliye Hukuk Mahkemesinde staj yaparken karşılaştığım bir olay etkili olmuştur. Anne, babaannenin de kendileriyle oturmasını istemeyerek baba ile geçimsizlik yapmış ve boşanma davası açmıştı. Duruşmaya anne üç yaşındaki kızını da getirmişti. Baba duruşmaya gelmemişti, kadın da dava açtığına pişman olmuş gibi idi. Eksik olan hususların tamamlanması için duruşma bir sonraki celseye bırakılmıştı. Çocuk duruşma salonundan çıkmak üzere iken hakim beye -hakim amca bir şey söyleyebilir miyim?- de