"Kimimiz seyirci, kimimiz kurban göreviyle dünyaya adım atarız. İnsanlar dövüşenler ve seyircilerden oluşur. Dünya bir ring yaşam da dövüştür ve hiçbir dövüş adil değildir. Sonuç beraberlik de olsa bir taraf daha fazla yorulmuş, yıpranmıştır. Bu yüzden susma! Sustukça sıra sana gelmeyecek. Haykır ve dök içini. Kus kin ve öfkeni. Ama yazarak... Çünkü insanlar konuşulanlara pek kulak asmazlar. Her şeyi kendilerinin bildiklerini zannederler. Ancak okurken anlarlar farkında olduklarının zayıflığını." Her yalnız

"Ben sana aşık oldum. Hiçbir şey söyleme. Konuşursan her şey mahvolacak." "Ben seninle ağlaşmak, ağlaşırken öpüşmek, öpüşürken gülüşmek, gülüşürken de bakışmak istiyorum deyişin aklımda. Bana öyle bir sevgi sundun ki kimsenin sevgisiyle yetinemedim. Artık her şeyimi biliyorsun. İç dünyamı, duygularımı, düşüncelerimi, geçmişimi, geleceğimi..." Çizdiği resmin uzağında seyreden yaşamında sevgisine karşılık bulamamasıyla yörüngesinden çıkan bir erkek. Diğer tarafta, gördüğü sevgiyle içindeki sevgi kavramı çök

Geride bıraktıklarım aklıma geliyordu. Ailem, akrabalarım, arkadaşlarım, okulum, geçmişim ve geleceğim Oysa ben yaşamımı sevgilerimle ve sevgisizliklerimle terk etmiştim. Bunlar neden benimle birlikte geliyordu? En azından bir deneme. Bir şans Belki kırılma noktası bulacaktım. Elvedaların merhabalara akan yolunda takozlar bulup onları duvarlara, pencerelere, kapılara fırlatarak bu çetrefil oyunda kendime daha iyi bir ışık alanı oluşturmam bana ne katacak, benden ne götürecekti, meraktaydım. Her şeye hazırd