Erdinç Gültekin'in bütün öykülerindeki kahramanlar, kapitalist sistemin sömürü çarkında ufalanan alt sosyal tabaka yığınları arasından karşımıza çıkıyor. Yaşam koşullarının biçimlendirip şekillendirdiği kişiliklerin, kimliklerinin çözümlemesini yaparken de insan, emtia, aile, arkadaş ve toplumsal ilişkileri merkezine alarak bireysel ve toplumsal duyarsızlaşmadan çürüyen bürokrasiye değin insanı kuşatan tüm coğrafyada okurunu bazen kısa bazen de uzun yolculuklara çıkartıyor. Veysel Boğatepe Okudum. Kısa öy

İstese şimdiye odama fabrikası olurdu genç yazarımızla ama o fabrika bacası gördüğünde dahi içi sıkıldığından ve bir dünya vergi kaçırıp vergi rekortmenleri arasına girmeye tenezzül elmediğinden ve bir parça da fabrika ayadan bozuk olduğundan öykücü olmaya karar vermiştir. Elinizdeki kitap yazarın dördüncü öykü kitabıdır. Kolay anlaşılır fakat basit olmayan sanatlar yana olan yazarımız; kapalı, soyut, anlaşılmamayı marifet sayan, deliyi oynayan ve halkı fabrikatör olmaya itecek kadar sanattan koparan, içte

Viran Köfteci, kolay anlaşılır fakat basit olmayan yaşamla iç içe öykülerden oluşmaktadır. Bu öyküler sevgiye, umuda, düşe, ışığa muhtaç insanların yaşamlarından anlar sunar. Tarihin, coğrafyanın, ekonomik katmanların, katı geleneklerin ve daha bin bir etkinin toplum adına yarattığı büyük kargaşada ayakta kalma savaşı veren bireylerin gelgitlerini, doğrusuyla da savaş vererek yazan bir öykücünün kaleminden okuyacaksınız. *** Gültekin'in öykülerini ilgiyle ve severek okudum. Çünkü akıcı bir anlatımı var, ay

Erdinç Gültekin 1980 Diyarbakır Çüngüş doğumlu. Yaşamını İzmir Karşıyakada sürdürmektedir. Benim Kâbuslarım yazarın ikinci öykü kitabıdır. Dünyanın Saçları ve Sisli Sevgi adlı iki şiir/aforizma kitabı daha vardır. Benim Kâbuslarım, kanımca salt yazarın kâbusları değildir. Bu karabasanlar, yükselmenin yolunun hainlikten geçtiği, talanın sinsiliğini yitirdiği, namusun üzerine beton döken sonradan görme güç sarhoşlarının halkın sırtından pişkince geçindiği ve en acısı çürümenin, basitliğin, duyarsızlığın;