Karanlık, bir akşam vakti Yüzünde sokak lambasından vuran kızıllık ve kar beyazından yansıyan aydınlık Ocak ayı olmalı kış bastırmıştı Kar yığınları vardı her yerde Buz gibi bir akşam... Soğuk; ellerini üşütmüş, kar yüreğini Gözlerin gelincik ateşi kızıllığında Beyazı kırmızıya çalmakta. Bilmem kaçıncı vedanın şarkısını bestelemekte zaman Ve güfteyi söylemekte dudağın Tellere konmuş evsiz bir çift güvercin... Gözlerin ağlamaklı,