İki ayrı evin kültürü içinde,birbirinden farklı değer ve öğretilerle büyüyen iki ayrı cinsten insanın bir araya gelerek oluşturduğu "evlilik" müessesesinin sağlıklı ilişkilerle yürütülemediği takdirde eşler için ne kadar yıpratıcı olduğunu anlatmak için rahmetlik anneannem "evlilik demirden leblebiymiş yiyene,ateşten gömlekmiş giyene" derdi. Bu kitap kırk yıldır "evcilik oyunu" keyfinde evlilik yaşama becerisi göstermiş bir eğitimci tarafından ,demir leblebiyi çıtır leblebiye dönüştürmek,ateşten gömleği is

Evler, okul gibi bir eğitim müfredatının yıllara , aylara ve saatlere bölündüğü ve sınıfta öğretildiği yer değildir.Evlerimiz , bebeğimizin ilk çığlığını attığı ya ada anneciğinin her an devam ettiği gerçek birer eğitim yuvasıdır. Bu okulun en önemli sınıfları "oturma odası" ve mutfak masası" öğretmenleri ise o mekanların beraber paylaşıldığı aile büyükleridir. Hepimiz hayatla ilgili tüm değerlerimizi orada kazandık ve yavrularımızı da orada eğitiyoruz. Çocuğumuz öğretmenini ya da gittiği okulun felsefesi

Bu kitap ; yanlış beslendiği şişmanlayan küçücük yaşlarında bir çok hastalıkla tanışan, böyle bir tercihleri omadığı halde başarısız, dikkatini toplayamayan, davranışlarını kontrol edemeyen yaftasını taşımak zorunda kalan çocuklarımızın ve gençlerimizin hayatına bir artı katmak, onların gelişiminden sorumlu olan anne-babalara sağlklı beslenme bilinci kazandırmak ve Yüce Rabbimizin ‘'Helal ve temiz olanları yiyin!'' emrinde geçen ‘'temiz'' kavramının çok ama çok fazla ihlal edildiği bir dünyada bu alandaki f

Elinizdeki kitap, Kur'an-ı Kerim'in sadece ölülere gönderilecek bir hediye olarak değil de öncelikle dünya hayatını mutlu, huzurlu geçirmek isteyenlere hayatın her anını Rabbimizin rızasına uygun planlamamıza ve yaşamamıza fırsat oluşturan bir rehber olarak gönderildiğine inanan biri tarafından yazıldı. Kur'an-ı Kerim benim için evlat, eş, anne, kardeş, anneanne, gelin, öğretmen, komşu, arkadaş, yazar, yönetici, vatandaş ve insan kimliklerimi şekillendirmede başvurmaya çalıştığım kaynak kitap oldu. Uzun bir

Süper anneanne çocuklar için beslenme çantası hazırladı! OKUL ÇOCUKLARI NE YEMELİ, NE YEMEMELİ? Mini mini birler, kahvaltı edemediler! Anneleri beyazlatılmış ekmeklerinin üstüne bol glikoz şuruplu çikolata ezmesi sürdü. Çalışkan ikiler kolasız yapamayız dediler! Anne yüreği bu, dayanamadı aldı. Ela gözlü üçlerin beslenme çantası yoktu, kantinci amca da tosta margarini basıyordu. Yediler, yediler. Artık büyüyen dörtler bilgisayar oyunlarına daldılar. Dalmışken bol bol da cips çıtırdattılar. Dörtler ger

Evler, okul gibi bir eğitim müfredatının yıllara, aylara, saatlere bölündüğü ve sınıfta öğretmen tarafından öğretildiği yerler değildir. Evlerimiz, bebeğimizin ilk çığlığını attığı ya da anneciğinin kucağında hastaneden ilk geldiği andan itibaren öğrenmenin her an devam ettiği gerçek birer eğitim yuvasıdır. Bu okulun en önemli sınıfları oturma odası ve mutfak masası, öğretmenleri ise o mekânların beraber paylaşıldığı aile büyükleridir. Hepimiz hayatla ilgili tüm değerlerimizi orada kazandık ve yavrularımızı

Siz, hiç evcilik oynamak isteyen erkek çocuk gördünüz mü? Ben görmedim. Onlar; polisçilik, arabacılık, askercilik, Tarzancılık ya da Hi-Mencilik v.s. oynarlar. Ama akıllarına evcilik oynamak gelmez. Evcilik oynamak, hep kızların fikridir. Erkek arkadaşlarını kollarından tutup zorla oyuna sokan kızlar, rol dağılımını da bir güzel yaparlar: Ben, anne olayım sen de baba!.. Aklında baba olmakla ilgili hiçbir fikri olmayan çocuğu, zorla oyunun içine sokan kızlar, bir süre sonra ağlamaya başlarlar: Ali mızıkçılık