Uç kişiydiler... Üç kır çiçeği... Üç umut filizi... Güneşi özleyen üç yürek: Hüseyin, Gülfidan ve Ayşin... Yağmur damlaları yerine yüreklerine konan yalnızlıkları, hayal kırıklıkları ve parçalanmış hikâyeleri vardı onların. Hayat, üçünü de ayrı iklimlerin hoyrat rüzgârlarında sürükledi ne yazık ki. Belki bir dağ başında belki bir kayanın tepesinde ya da keskin bir uçurumun başında kendilerine gülümseyecek baharı beklediler. Ve Bilal öğretmen... Kendini kır çiçekleri için feda eden adam... Ve üç şe

Bu ismi duyduğumuzda hangimiz çocukluğumuzun sihirli günlerine doğru gitmiyoruz ki. Annemiz ya da anneannemizin içine evlât sevgisini katık yaparak hazırladığı ballı yumurta tavasına mis gibi kokan köy ekmeğini büyük bir açgözlülükle bandırırken belki de hayatın da her zaman ballı yumurta kadar tatlı olacağını düşünüyorduk Yıllar ve yollar bizi ve acılarımızı büyütmeden önce Hâlâ ballı yumurtaya ekmek banan zeytin gözlü çocuklar var mıdır sahi? Bu kitapta Solmayan Hayaller Ressamı isimli ilk hikâye kitabıyl

Bu ismi ilk duyduğumuzda dalga geçtik, güldük, söylendik, evet Ama bu kadarını beklemiyordum doğrusu. O anıların içinde kayboluyor insan okudukça. Anı diyorum çünkü hayatımızdan kesitler taşıyor kitap. Kâh gülerek kâh gözlerimin dolmasına izin vererek okudum hepsini. İyi demlenmiş bir çay gibiydi. İnsanın okudukça okuyası geliyor. Kitap okumayı sevmiyorum evet. Ama bu kitap, bu konudaki fikrimi bile değiştirdi. Özellikle böyle bizi yansıtan hikâyeler olunca tadından yenmiyor. Kitabınızı soğuk bir odada okud