Bakırdan bir avlu ve onda bağdaş kurmuş kadınlar. Dünyaya bakırdan bir havanda dövülmüş bakırdan ses telleriyle çınlıyorlar. Bu avlu bir barınak ya da sığıntı yeri değil yalnızca. Aynı zamanda kurmak istedikleri kadından bir dünya tahayyülünün imgesidir. Bakır çağlardan kalma değerler sökülüp atıldı belki çoktan, ya da unutuldu. Kadının bir zamanlar değer olduğunun unutulması gibi. Çınlama, varlığın hatırlanmasının kalp atışıdır bakır sesli kadınlar için. Her biri farklı bir yaşantıdan damıtılmış olsa da,

Sin, ömürlerince genç ölülerden başka ölüm görmediklerini düşündü. Zamansız, acı ölümler. Vaktinden önce dünyadan göçüp gidenler... Dağlarda, şehirlerde ölümle kucaklaşmaktan çekinmeyen yaşam sevdalısı genç ölüler... Karşılaştıkları bunlardı işte. Cenazelerinde slogan attıkları, marş okuyup intikam yemini ettikleri. Yeminlerden dualara fırsat kalmamıştı. Demek ki dua huzurlu zaman çağrısıydı, yemin ise huzursuz zamanların...