Dilbaye, hew xwe girt. Ji kanîken çaven we du dilop hâsir bi re ketin û hedî hedî bi ser demen we yen terûteze ve berjer herikîn. Dile we dîsa bi ber bahozan ketibû, re û dirb ji ber girtibûn. Hesiren ku ji kanîken çaven we diherikîn, ew bi ber baye hestan dixistin, dil û mejî le ditevizandin. Her ku dilop berjer diherikîn, ew jî bi dû wan diket. Hedî hedî cî û vvare ku le bû, ji bîr kir. Derbasî cîhaneke din bû, ew cîhana ku di nav mejiye we de her tim zindî bû û dubare dibû. Çû we roja ku Elî je re gotibû