Yüksekçe bir tepede rüzgârla yalnız kaldığında gözlerini kapa ve gönül kuşunu serbest bırak. Bırak, yükselsin gökyüzüne... Uçsun... Uçsuz bucaksız semada, bütün olumsuzlukları ve engelleri geride bırakırcasına kanat çırpsın. Uzaklaşsın düşüncelerden... Uçsun... Uçsun masmavi gökyüzünde bulutların arasından süzülsün.Uçsun, yalnızlığa doysun. Huzuru yudumlasın nefesinde.Ne zaman ki bu mutluluğu biriyle paylaşmak ister, o zaman dönsün. Bırak kendi haline; bırak, yaşadığı huzuru kimin kalbinde bulacaksa onun

Ey güzel Allah'ım Bu yaşımda yorgun, yaralı, kırık ama umutlu halde huzurundayım. Elbet benden alacakların ve bana vereceklerin ömrüm olduğu müddet bitmeyecek. Bu yaşıma kadar duygu ve düşünce depremlerinde sallandım durdum, şu gönlüm ne yangınlar ne zemheriler yedi, düşmanla dostu karıştırdım, savaştım, barıştım, acımı yendim, sevgimi derdim, nice nice hallerden geldim de geçtim. Ey, tüm sitemleri, şükürleri, dertleri, sevinçleri, iniltileri, haykırışları layıkıyla duyan Rabbim! Bana ikram ettiğin bu cenne

''Senin sevgin benim nefretimi iyileştirdi, benim sevgimin böyle bir gücü yok mu? Sana yalvarıyorum bitir bu nefreti.'' ... ‘'Benim ol, benimle ol''diyordu genç adam. Bu olabilirmiydi? Bu hayatta Orhan'la devam edebilirmiydi? Birden dudaklarına bir gülümseme geldi... ... Zeynep...Bir insan hayatında kaç kere ihanete uğrardı? Kaç kere sevdikleri tarafından terk edilirdi? Bu kadar nefret hangi kabahatten doğardı? Üşüyordu. En çokta yanan yüreği üşüyordu. Geleceğini, ömrü için feda ettiği insan bu olamazdı. ..

Bu adamın, ikisini de mahvedecek olan bu intikamını anlamaya çalışarak; "Nasıl bir sebep; hayatını, seni sevmeyen ve sevmeyecek olan bir eşe bağlayacak kadar seçeneksiz olabilir ki?" "Benim derdim ne sevmek ne de sevilmek!" "Ya, bu benim derdimse?" Genç kız haklıydı.Bu onun en doğal hakkıydı. Sevmek ve sevilmek her insanın başlıca ihtiyacıydı. Ama biliyordu ki bazı insanlar bu doğal haktan mahrum yaşamak zorunda kalıyordu. Tıpkı kendisi ve bu genç kız gibi bu soruya verecek tek cevabı vardı."Artık olmasın!

Sana yazdığım bu son mektubum. Bilmiyorum, bana cevap yazmayışının sebebini bilmiyorum. Bunun sebebini öğrenecek miyim bunu da bilmiyorum. Ama bildiğim bir şey var ki seni bekleyecek durumda olmadığım. Gidiyorum. Hiç istemeyerek de olsa gidiyorum! Gitmek zorundayım!Bilmeni istiyorum ki bu gidiş bir tercih değil, bir mecburiyettir. Bana yazamadığın tek kelam beni buna mecbur etmiştir. Sakın seni suçladığımı sanma! Ama sana kırgınım, hele de bu mecburiyet yüzünden gidişim için çok kırgınım.Seninle yaşadığım h

" Görebildiğin tek çıkış biriyle evlenmek mi?" " Görebildiğim tek çıkış ortadan yok olmak! Her hangi bir şekilde yok olmak!" Genç kız oturduğu yerden doğrulmaya çalıştı ama başaramadı. Bu konuşma içine ateş düşürmüştü. Biraz değil fazlaca hava almaya ihtiyacı vardı. Biraz önce yaptığının farkına ancak varıyordu. Sanki kendi, kendisi değildi. Birçok bedene sahipti ve bu birçok beden birçok hal yaşıyordu. Bir bedeni uçurumlardan yuvarlanıyor, bir bedeni sıcaklarda kavruluyor, bir bedeni bataklıkta çırpınıyo

- Sebepler değil, beni sonuçlar ilgilendirir. - Ama her sonucun bir sebebi vardır Genç adamın öfkesi mazeret kabul etmiyordu. Genç kıza doğru eğilerek; - Ben seni her baktığımda görmeli, her aradığımda bulmalı, attığın her adımdan, konuştuğun herkesten, kısacası aldığın her nefesten haberim olmalı. Ağabeylerinin gözleri önünde büyüdü. Ailesinin de Selmanın da isteği aynıydı. Ama başka bir şey anlayamadığı başka bir şey vardı. Selman sanki kendinden bilmediği bir intikamın öcünü alıyordu.