Sacco ve Vanzetti davası, Amerikan adaletinin yüzkarası. İdamlarından 50 yıl sonra masumiyetleri teslim edildiğinde burjuva hukukunun maskesi bir kere daha düştü. Bu hukuk; işçileri, siyahları,göçmenleri öldürüyordu. İtalya'dan ABD'ye çalışmaya gelen ve tek suçları kendi siyasi görüşleri çevresinde örgütlenmek olan Nicola Sacco ve Bartolomeo Vanzetti "dolarların emrindeki adalete" kurban edildiler. Kimseyi öldürmemişlerdi. Kimsenin parasını çalmamışlardı. Fakat anarşist daha da önemlisi göçmen olmaları ABD

Hitler sonrası dönemde, başta yargıçlar olmak üzere Nazilere devlet katında hizmet veren cellatlar, toplama kampı görevlileri, gazeteciler ve muhbir vatandaşlar işledikleri suçlardan dolayı -ki bunlara yüzlerce kişiye bir celsede verilen idam cezaları ve bu cezaların hiç vakit kaybetmeden infazı da dahil- yargılandılar.Hepsi de suçsuz olduklarını söylediler. “Devletin yasalarını” uygulamışlardı. Toplama kampı işkencecileri ise her nedense yaptıkları hiçbir şeyi hatırlamıyorlardı.Helmut Ortner, yargılanıp ce

Hitler, 8 Kasım 1939'da, Münih'teki bir birahanenin salonunda yıllık konuşmasını yaptı. Yola çıkacağı için konuşmasını erken bitiren Hitler'in ayrılmasından 13 dakika sonra aynı yerde patlayan bir bomba, sekiz kişinin ölümüne ve altmış kişinin yaralanmasına yol açtı. Nazi gazeteleri olayı "Führer'in mucizevi kurtuluşu" manşetleriyle duyurdular. İnsanlık tarihinin en kanlı savaşı olan II. Dünya Savaşı başlayalı birkaç ay olmuştu. Georg Elser, siyaseten hiçbir fikir beyan etmeyen, hatta siyasetle ilgisiz gib

Her zaman ve neredeyse her toplumda, devlet meşruluğuyla (savaşların dışında da) insanlar öldürülmüştür. Yasalar, infaz yöntemleri ve idamların sergilenmeleri değişmiş olsa da günümüzde ‘adil' bir şey yapıldığına dair inanç kalmıştır. Helmut Ortner taşlamadan çarmıha germeye, idam sehpasından giyotine, elektrikli sandalyeden gaz odasına, hatta şu anda ABD'de kullanılan ‘medeni' zehirli iğneye kadar devlet infazlarını yeniden kurgulayarak yöntemlerini tasvir ediyor. Prof. Dr. Yücel Sayman'ın sonsözü ile katk

Georg Elser, fanatik veya deliden başka her şeydi. O, normal bir hayat süren, geride duran bir bireyciydi. Siyaset, günlük hayatının sınırlarının dışına çıktığında veya ideolojik palavralara dönüştüğünde onu hiç ilgilendirmiyordu. Hiçbir zaman siyaseti soyut bir düzeyde anlamamıştı. Fakat Almanya'daki şartların, 'sadece mevcut önderlerin değişmesiyle mümkün olabileceği'ni hissediyor ve bununla Hitler, Göring ve Goebbels'i kastediyordu. İşte bu 'en tepedekiler'in bertaraf edilmesiyle, daha ılımlı politikacıl