Özgür olmanın mutluluğunu, özgürlüğü elinden alınmış insanlar bilir ancak. Böyle hallerde insan gerçekleri bir yana bırakıp günlerini ilginç hayallerle süsler. Biz burada sık ormanlarla kaplı, çakal seslerin eksik olmadığı vahşi adanın bilmediğimiz bir köşesindeki küçücük bir ceza kampında, otuz dört arkadaş yalnızlığımızla baş başaydık. Hiçbir yerden haber alamadığımız için kendimizi zırhlı bir kafesteymiş gibi hissediyor ve geleceğimiz tahminler üzerine kuruyorduk...

Gök gürültüsüne uyandı. Fırtınanın önüne kattığı yağmur damlaları pencerenin camına vuruyor, art arda çakan şimşekler odayı aydınlatıyorduki. Kalkıp elektiriği açtı. Açık kalan kapı aralığından oturma odasındaki masanın başında Halil'in oturduğunu gördü... Toplumumuzun bazı kesimleri ideallerimizi mezare gömmediler mi? Paranın dili, dini, merhameti olmadığını kimden öğrendik? Bu kesimlerden değil mi? Bu ahval senin de benim de değişmemizi zorunlu kılmaz mı?.. Bizim yapabileceğimiz sadece şerefimizle yaşam