Etrafı 5000 metre uzunluğundaki surlarla çevrili bulunan Diyarbakır, tarihin her döneminde bilimde, sanatta edebiyatta ve kültürde birçok şahsiyetin yetiştiği muhkem bir şehirdir. Diyarbakırın ilk yerleşim yeri olan İçkaledeki Virantepede bulunan Artuklu saraylarında, Artuklu hükümdarı Melik Salih Mahmut (1200-1222) döneminde Ebul-İz adındaki bilginin yaptığı söz ve saz alemlerinde hizmet eden, saz çalan makine adamlar, kullanılan otomatik kaplar, fıskiyeler, ağzından şarap dökülen tavus kuşları, su terazil

Kökü çok eski tarihlere dayanan Diyarbakır ilimde, edebiyatta ve sanatta olduğu gibi musiki kültüründe de mümtaz simalar yetiştirmiştir. Diyarbakır musiki kültürü Artuklular döneminde yaygınlaşarak, Diyarbakırın Akkoyunluların başkenti olması ve İçkale kısmındaki Akkoyunlu saraylarında yapılan musiki eğlenceleri ile gelişerek bugünlere gelmiştir. Akkoyunlu hükümdarı olan Diyarbakır Ergani doğumlu Uzun Hasan (Hasane Tavil) döneminde (1453-1478) ve daha sonra da oğullarından Sultan Yakup (1478-1490) zamanında

Folklor bölgesi içerisinde bulunan Diyarbakır; söz zenginliği, ezgi yapısı, makam geleneği, icra ortamları ve eşlik çalgıları açısından ayrı bir önem taşımaktadır. Bir dönem her evde bir udun bulunduğu bilinmektedir. Saray musikisi olarak bilinen Diyarbakır musikisi velme (velime) geceleri olarak adlandırılan, müzisyenlerin, şairlerin, ediplerin ve şehrin ileri gelenlerinin katıldığı bu gecelerde icara edilen eserler Diyarbakırlı şairlerin yazdığı gazeller, mayalar, hoyratlar şarkı ve türküler, Ahu Baba, Ha