Büyük Marmara Depremi ve tsunaminin yıkıp kül ettiği bir şehir, toptan özelleştirilip adına Hindi A. Ş. denilen bir devlet ve parçalanmış bir topluluk...Dazlak kafalı fakirler, direnişçi dervişler, Mevlevîler, Nakşîler, Melâmîler, Kalenderîler. Kızılderililer, Zenciler, bin kunduzlar, aç köpekler, Karakafalar, Şems-i Tebrizî talebeleri, arızalar, kalbi kırıklar, anarşistler, sınıfsızlar, yaralı ruhlar, hüsranın evlâtları...İndiragandi, İstanbul'un geleceğindeki sosyo-kültürel yapıyı; din, adalet, özgürlük,

Tam bir ‘İstanbul çocuğu'dur Cem. Üstünde başında, sesinde soluğunda ‘eski İstanbul'dan rayihalar taşır... Hayır, Nedim gibi uçarı değildir o, daha çok da Sümbül Sinan'dan, Yahya Kemal'den süzülüp gelen rindâne mizacı eklemek gerek. Ondandır yolunu bahar rüzgârları esen, dergâhlara, camilere, kır kahvelerine düşürmesi, ondandır şimdilerde çoğu unutulmuş tertemiz İstanbul kelimeleri ve deyimleriyle konuşması. Hâsılı İstanbul'un tevekkülü, Müslümanlığı, hoşgörüsü, aşkı, coşkusu, dobralığı üstüne başına sinmi

"Uydurulmuş rivayetlerin, uydurulmuş dinlerin, saltanatlara kapıkulu edilmiş ritüellerin, meleklerin cinsiyeti üstüne tartışan Bizans dindarlarının yanından arızalı bir rüzgâr gibi geçerim. Bir "Hayatı Kullanma Kılavuzu"nun aşkında sokaklara, caddelere, batan güneşe, kızaran sabaha, küçük kız çocuklarının saçında uçuşan kurdelelere bakarım. Olan biteni fark edebilenler için çok işaretler, ayetler asılıdır gerçekten bu hayatın surlarında, bilirim..." Bir yanda bitmek bilmeyen bir karakışın ortasında Asmalım

Karaköy Parkının balık-ekmekçisinin peçetesine yazdım: Ve bu gece, ömrümün git gelinden bir misal, ışıklı evliyalar inecek gönlümün yeşil parkına diye yazdım. Parktaki evsizlerin, garibanların, kalbi kırıkların, incitilmişlerin üstüne inecek diye yazdım. Kapıları şırak diye açan gizli duaları ayaklarında taşıyan güvercinler konacak avuçlarıma diye yazdım. Ben sizi bilmem! Eğer mümkünse, tadilâtı bitmişse Arap Camii'nde olacağım. Bildiğim bir Bizans geçidiyle sır gibi karşı limana çıkacağım. Alnımı yıldızla

Swing Ayhan, denize karşı silkeleniyordu. Bizim kitap çıkıyormuş oooğlum diyerek lâfın üstünde kaydı yanındaki İkibine. Çıkmaz abicim o kitap, kaç yıldır aynı terane! Yayınlamaz solukbenizli o kitabı, keriz mi ya? dedi İkibin. Swing ısrar etti, Harbiden çıkıyo kanka, Mayıs başında kitapçılarda, alo diyorum sana! Vaay, arrrrrkadaşım diyerekten pantolonunun düğmelerini iliklemeye başladı tövbekâr Canki. İndiragandi, yakışır be kanka. Swing gülerek elini arkadaşının omzuna koydu. Yakışmaz mı be hacı, roman