Fakihlerin ve siyaset düşünürlerinin, meşru bir iktidarın kurulması için gerekli gördükleri biat akdinin taraflarında (devlet başkanı – seçici kurul) aradıkları ilim, adalet, akıl gibi şartlara, özellikle on birinci yüzyıldan itibaren, güç, kudret, şevket (nüfuz gücü) ve menea (caydırıcı güç) sahibi olma nitelikleri eklenmiştir. Bu değişimin yaşandığı dönem, Abbâsî iktidarı yıllarıdır. Zira Abbâsî devletinin başlangıç yıllarından itibaren birbirinden farklı zaman aralıklarında ve bölgelerde de facto egemen

Devlet, toplumsal ilişkileri düzenleme ihtiyacından doğduğuna göre devlet başkanının seçiminde de, onun ortaya çıkmasına esas teşkil eden toplumun iradesi esas olmalıdır. Devlet başkanının toplumun iradesi ile seçilmesi toplumun ortak bir sözleşmeye imza atması anlamına gelmektedir. Bu durum toplumsal yapının istikrarı ve gelişmesi için son derece önemlidir. Bunun temin edilebilmesi ise ancak toplumun iradesini yansıtabileceği ideal bir seçim sistemi ile mümkündür. Hz. Peygamber'in vefatının ardından Müslüm

Hz. Peygamber, toplumsal bir değişimci, bir dönüştürücü ve Arap Yarımadasında ortaya çıkan İslami paradigma eksenli dönüşüm hareketine öncülük eden, devlet kuran, uygarlık inşa eden, hatta onu küresel bir çağrı olarak sınırlarının ötesinde büyük devletlerle komşuluk ilişkilerinin temeli haline getiren bir şahsiyettir. Bu kitap, kutlu Nebinin gönderildiği dönemde egemen cahili paradigma ve onun ürettiği sorunsallar içinde çırpınıp duran toplumunu, ilahi yol haritası eşliğinde nasıl dönüştürdüğünü ele alıyor