"Tahtalı Dağlar'ı aşanda, selamete erersiniz." Böyle demişti Pir Hasan, yol gösterdiği Türkmenlere. Gel gör ki Tahtalı Dağları'nı aşamadan boğazlanmıştı çoğu. Kurtulanlar, dağların kuytuluklarında sıkışmış kalpler teklemeye yüz tutmuş ve onlar için yaşamak hak olmaktan çıkmıştı. Gidiyorlardı... Tanımadık diyarlara kanat çırpmak için yarışıyorlardı. Dağların en yol vermezinden, sarp vadilerin en ulaşılmazından, kuşların bile uçmaktan korktuğu uçurumlardan geçiyorlardı. Çocukların korkmadan uyuyacakları bir n

Bu köyde de diğerlerinde olduğu gibi bîr gök gürlemesiyle başlamıştı doğa ile insanların alt-üst oluşları... İnsan ve hayvanlar, yurtlarını terk etmeden, olacakların farkına varmadan bekliyorlardı. Deli İbrahim, çocuklar, yaşlı ve hastaların dışında dinamik olan her insan, yularından kopmuş at gibi batıya koşuyordu. Bir zamanlar, her adımda onlarca insanın çalıştığı bu diyarlarda insan yaşamıyor gibiydi sanki. Bu topraklar veba hastalığının merkezi seçilmiş, günahkâr ilan edilerek terk edilmişti. Köyün son