Yine devirdik bir kitabı, iyisiyle kötüsüyle. Yine anlattık sana dair içimizde sese dönüşenleri tek tek ve yine eksik kaldık biraz... Sen Unatında, küçük bir zerreyim ben hâlâ. Bir iç kanamayla eş zamanlı olarak seninle yan yana geldiğimizde ya da yaralarımızı ifşa etmeye çekinir olduğumuzda, bitti aslında her şey... Yek, dü, se, cehar, penç, şeş... Zar atıldı yukarıdan, altı günde yaratıldı her ne varsa... Kaderi belirledi zar. Kırıldı sonra, evrenin de mükemmeliyeti... Ve ben seni yedinci günden beri

Gcrçekliğe ulaşmanın kapıları kapandı ve telafı etmek için çok geç. Salonun dışında kalanların, sırra ulaşması mümkün değil. Hesap günü geldi çattı ve mahşer yerinde her şey hazır. İşte orada bir yerlerde, son nefes de verildi... Alkışlarınızla, son oyun başlasın! Akıyor görüntüler masmavi bir fonda... Tüm hisler iç içe geçiyor. Aşk ile nefret, özlem ile vuslat aynı karede... Jönünden, fıgüranına kadar kimsenin memnun olmadığı bir senaryonun neticesinde; -en olmadık yerde- binbir soru işareti bırakarak

"Çok kalmayacağım sende, biraz sevip döneceğim yine kendime..." Özgür Gümüşsoy Şiirin rengârenk şapkasını giymek kolaydır, şık da durur üstelik. Ne var ki, şiire sıkı sıkı sarılan bir şair değilseniz, ilk rüzgârda uçup gider kafanızdan. Şiirin çamurlu ayakkabısını giymek ise zordur ve elbette kimse hoşlanmaz balçıktan. Ama has şiire giden yol buradan geçer. Şiirin ayakkabısı ilk giyişlerde şair adayının ayağına vuracak ve acı verecektir üstelik. Özgür Gümüşsoy da, şiirin süslü şapkasını değil, çamurlu ayak

Tüm yaşamlar kâğıt üstündedir. Zaman denizinde hepimiz birer an'ız sadece. Damla damla azalmaktayız bazen, birikiyoruz bazen de umman olmak için Tüm ölümler bilinç üstündedir. Kelimelerin yüzünü kara çıkarmadan yazmayı sürdürmek, bir hayat-memat meselesidir kimileri için Tüm vedalar istim üstündedir. Hava belirginleşir, su yanar, ateş donar, toprak un ufak olur. "Sen" deyince bir ömür durup düşünmek gerekir. Tabiatımın temel maddesi senden ibaret olduğu için Kaosla başladı, kaosla bitmeli bu hayat dedikleri