Bir yazarı, sokakta çevirip diyorlar ki: "Ah, sizin kitaplarınız bana ne iyi geldi. Bütün hayatım değişti diyebilirim." Yazar da diyor ki: "Gerçekten mi? O zaman ben de bir okuyayım onları!" Ben de aslında her pazar günü oturup, ilk başta kendime iyi gelmesini umduğum bir şeyler yazıyorum. Sonra siz okuyorsunuz yazdıklarımı... İşte o günlerden birinde beni sokakta çevirip, "yazılarınız bana çok iyi geliyor" dediğiniz için, kitabın adını İyi Gelen Yazılar koyduk... Ben de şu yazar gibi, ta en başından

"Hayat bu, bazen olur. Durur. Düşer. Yuvarlanır. Tepetaklak olur. Ayaklarını havada, başını yerde, kollarını düğüm bulursun. Bazı şeyler noktalanır. Böyle zamanlarda, sana söylediğim o içindeki ateşi yakacaksın. Başına oturacaksın, bağdaş kuracaksın. Ellerini ateşine tutup ısınacaksın biraz. Hikâyeni dinlemek isteyecek, içindeki tüm canlılar; kuşların, kurtların, böceklerin. Onlara taaa en baştan anlatacaksın. Böylece sen de hatırlamış olacaksın. Nereden geldin, nereye gidiyordun. En çok nelere gülüyordun.

İnsan nasıl yaşarsa parlar? Nasıl yaşarsa mutluluğu yakalar? Nasıl yaşarsa yaşadığına değer? Nil'in kelebeklerde keşfettiği hayat sırları elinizde... 17 yaşıma dönseydim, kendime şunları söylerdim: En önemli şey aşk; onu doya doya yaşa! Birkaç kişinin elini sıkı sıkı tut. Onların dertleriyle dertlen, mutluluklarıyla uç, dediklerine kulak ver. Başkalarının kriterlerine göre seçim yapma. O zaman başkalarının gideceği yerlere gidersin. Oralarda ne işin var? Her gün oku. Her şeyi oku. Ağaç olmak nasıldı

İçimi açsan nar, ama yerim dar Kadınlar çok seyrek olarak söylediklerini kastederler. Asıl demek istediklerini bulmak için, sakın ne demek istiyorsun diye sormayın. Bu soru sizi, kastedilmeyecek başka bir cümleye yönlendirir ve aslolandan gitgide uzaklaşmanıza sebep olur. Bu sebeple sonuç ilişkisi kurulmaz. Mesela sık kullanılan bir cümleyi ele alalım: Yalnız kalmak istiyorum. Cümlenin öznesi ben, burada sen manasında kullanılmış. İstiyorum olumlu gibi dursa da olumsuz, yani asıl kökü istemiyorum. Bur