‘'... bu sınıftaki beş öğrencinin beşi de aynı derecede umutsuz vakalardı. Sadece beş kişi, çok daha kalabalık sınıflardakilerin toplamından daha fazla sorun yaratmayı beceriyorlardı. ‘Hepsi birbirinden beter!' diye düşündü . ‘Herkes kendi derdinde. Yemek okulu değil, psikiyatri kliniği sanki canına yandığım!'" Kendine hayran, filmlerdeki gibi bir şefle evlenmek peşindeki İnci; hayal insanı, sakar Mustafa; yaptığı sıkı rejim sonucu verdiği kiloları tekrar almaktan ölesiye korkan, terfi bekleyen Fikret; sık

Günlük hayatımızda farkında bile olmadan sürekli yemekleri konuşuyoruz Yeme-içme kültürüne dair kavramlar bir yandan gündelik konuşma dilinin önemli bir boyutunu oluşturuyor, bir yandan da edebi tanımla-rın ve edebiyat metinlerinin ilham kaynağı oluyor. Yiyecek isimlerinin bir benzetme, deyim veya ata-sözü içerisinde kullanılması neredeyse tüm dünya dilleri için olduğu gibi Türkçe için de geçerli; dilimiz yeme-içme kültürüne dayanan benzetmeler, tanımlar, göndermelerle dolu. Sık sık derdimizi anlatmak veya

"Akdeniz" Yalnızca bir deniz veya bir yöre değil, aslında bir mizaç ve bir yaşam biçimi... Sıcakkanlı insanların, kekik ve fesleğenin, sarımsakla domatesin, mavi bulutlu düşlerin, tutkulu aşkların ve zorlu çatışmaların toprağı... Aynı zamanda tembel ve güneşli öğleden sonralarının, mucizevi zeytin ağacının, yüzlerce yıllık üzüm bağlarının ve buğday başağından gelen bereketin diyarı..."

'The Mediterranean... Not just a sea or a region, but in fact a temperament and a synonym for a certain way of life... The land of warm-blooded people; of basil, tomato and oregano; of passionate loves and violent fights; of dreams with blue clouds... It is also the land of lazy sunny afternoons, the incredible olive tree, centuries old vineyards and the abundance from golden crops...'