"bazı arkadaşların cepheden dönerken bazı arkadaşların şiir fabrikalarında asgari köle -ankara'da yenen taze meyvanın, oğullarına ölünen yalan dünyanın- kuşları uçmuyor üzerimizde, giden ay çağrı almamızı kolaylaştıracak pulları anarken ölümden dönenlere uzun beyaz şarkılar uzatan yaz çoğu şeyin eskiden olduğu gibi birlikte yapılmaktan doğan mutluluğu yok artık, bir çeşit organlarız, telefonlara yürüyen bir çeşit kan."

Salim Nacar'ın şiiri, Türk şiirinin kudretini gösterir. Nacar, ilk kitabından sonra giderek dile yoğunlaştı, şiirinin yapısını zengin ve şiir tarihine yaraşır bir düzleme çıkardı. Onun şiiri, bir kente akşamüzeri doluşan uğultuya benzer: kuşlar, satıcılar, çocuklar, hastanelerde bekleyenler, ebeveynler, mekanik sesler ve ev içleri müzikleriyle doludur. Yaşamdan çıkan, yaşamı taşımaya güç yetiren bir şiirdir. Türk şiirinin nerelerden, hangi uğraklardan geçtiğini iyi biliyor Salim Nacar. Şiirindeki canlılık,