Yılmaz Bozan, hayatın içinden beslenen bir şair. Akdeniz'in o lirik sesini, kendi imgesel dünyasında yoğurmayı çok iyi biliyor. Yetenekli ve başarılı bir şair'in Uykusuzlar Kulesi'ne girmek için vakit kaybetmeyin. Burada aşkın yakan alevini yüzünüzde hissedeceksiniz.

İnsan Silgisi bu unutulmuş insan yarası kıyı tuz uykusuna dalınca çamur rengi akşamüstü arz lehçesiyle konuşur yanlış harf bedenim bir gün ansızın silinir insan silgisinin başladığı yerde yalanlıyor zaman canlıyı marşını bilmediğim hayat çağırıyor zül korosuna pek süslü başlıklar atacağım bozguna uğrayan orta yaşıma özgürlük bildiğim sevişmeler mapushanesi çocuklarıma buz kütlesi miyim, eririm sözcüklerin ısısında keskide duygularımın yankısı bir ayrılığın on yıl ettiğini görmek yaşanmışlığın en lanet ol

Erotoman: giden biri Hem bir karakter, hem bir kavram Tensel değil, zihinsel bir çapkın Eşitlikten yana olmayan Ama hümanist olan Lakabı cerrah bıçağı Aşktan çok sevgiye inan

İnsana yaslanmayan şiir ölür, insana güvenmeyen şiir ölür. Şiir, ne tamamen somut ne de tamamen soyuttur. Akıl ile duygu gibidir; biri diğerini tamamlar. Birinin eksikliği diğerinin eksikliğidir. Boşluktaki şiirin şairi, kendisi gibi, öldüğün gün şiiri de ölür. Tarih bunun örnekleriyle doludur. Şiir, somut ile soyutun, akıl ile duygunun, insan ile doğanın sentezidir. Çağın şiiri, gereksinimlerinden ötürü, esin tekniğe yenik düşmüştür. Günümüz şiiri ağırlıkla teknikle çalışılan atölye şiiri olmuştur. Şiirin