Korkuyorsun biliyorum. En çok da kendinden. Ha bir de ölümden... En çok da yaşlanarak ölmekten. Bir de yalnız ölmekten. Tüm ölümler yalnız gerçekleşmez mi peki? Enkaz altında zevkle acı arası inleyen; iş üstü, üzerine çullanan koca yığının altındaki fahişeden ne farkın var? Ellerin kirli, kulakların duyduğun onca sözden sonra kir pas içinde, gördüklerin cabası. Peki dil? Nereye dokunacağını bilir. En kirlisi de o değil mi? Yüreği ve zihni kirleten, dil yarası... Ve bunca kirlenmişlikler arasında temiz ka

"Vicdan ağırlaştıkça geçmiş de ağırlaşır. Geçmiş ağırlaştıkça da vicdan Bu terazinin dengesi hiç bozulmaz. Geçmişini hafifletmeye, üzerine gitmeye başladığın anda vicdan az da olsa nefes almaya başlar. Asla vicdanın seni sınamasına izin verme evlat. Ağırlığı altında ezilirsin. Seni usuldan çürütür, içten içe... Sol yanın hep acımaklı geçer." -BİLGE- O, Kore gazisi...Elinden hiç düşürmediği tahta tüfeğiyle çocukluğunu süsleyen en büyük hayaliydi asker olmak. Tahminin ötesinde bir şekilde oldu da! Kore Savaş

Hayatın içinde kalamamışız. Hayat; içimizde ukte kalmış. Tek bir kalıba sığmıyor Melda Zirek'in kadınları. Jöle kıvamında adeta. Büzülen, süzülen, sıkışan, ama sürekli kendini doğuran. Çoğalan, genişleyen ve kocaman olan. Taşan. Ele, yüreğe, gönle sığmayan rengârenk kadınlar. Kendilerini çelişkileriyle var eden bu kadınlar, çeşitli biçimlerde sızıyor yazarın satırlarına. Bazen bir öyküye bazen de bir şiire ya da denemeye dönüşüyorlar. Hayatın içinden gelip hayata kafa tutuyorlar. Tabii sadece kadınlar a

(Arka Kapaktan) İkinci romanı Palada Melda Zirek, bu kez gerçek bir hayat hikâyesinden yola çıkıyor. Türkiyede büyük ekonomik sıkıntıların yaşandığı bir dönemde, 1940lı yıllarda, öksüz bir çocuk olarak hayata atılan Altan, yıllar içinde çalışkanlığı, azmi ve dürüstlüğüyle hep öne çıkmış, zarar da görse ilkelerinden ödün vermemiş, her şeye rağmen dünyayı kendisi ve ailesi için yaşanılır kılmaya çalışmıştır. Yerinde inatçı, aksi ve uzlaşmazdır da, ama bu hiçbir zaman boş bir inat değildir; çünkü onun bıyıkl