Hercai leylası Bir aşkın gölgesini düşürdün üzerime aklı aldın Nârına âşinâ pervâne eyledin, sarayların ısırgan, ipek yüzlü kızı son fasıla yürü istedin, güvercin Kanatlarında buluşma arzuları vedalaşmadan toprağa gömüldüler, estirdiğin matem rüzgarlarıyla Gök kubbede turnalar semahta ağıtlar içinde yasa büründüler, ağlatıp durdun Koşturdun bir hayalin peşinde Vefasız bir kalbi, düşlerin sığınağı diye... Yıllar boyu yüreğim; Yokluğunu bekleyen çıkmaz sokaklara Işıltı diye serabına yürüdü... Suskun feryatlar

Mucize... Ne sen bilirsin ne de başkaları anlar mucizesini hayatın hem varmış hem yokmuş bilinmeyenlerden, bilinmezken yeniden doğmuş var iken... Evvelinde olmayan geleceğe doğan ne sen bilirsin ne başkaları anlar gül ile nâr; mucizesi hayatın... Görmemiştim, bilmiyordum geride kalmış mesafelerin zamanla kaybolan zorla akla giren

Allah'a, peygambere ve diğer inanılması gereken esaslara inandım demek, mümin olmak için yeterli ve geçerli değildir. Bu, münafıkların tutumudur. Müminler, dilleri ile söylediklerine kalben de inanıp ibadetleri ve her türlü davranışları ile imanlarını ispat ve teyit ederler. İmam Gazali'nin tespitiyle, amelsiz mümin, bütün hayati faaliyetleri durmuş, sadece nefes alıp vermekte canlılık emaresi gösteren komadaki insan gibidir. Bunun yaşadığı hayatın kıymeti ne ise, ibadetten ve güzel ahlaktan yoksun kimsedek