YAŞAMAK Ömürlere ve ölümlere bedel anlar izliyordum. Ne ömürlere, ne de ölümlere bedel anlar istemiyordum. Sessiz ve sedasız yaşamak ne güzel diyordum. Henüz ömrümün başındayken. Yıllar geçtikçe anladım ki; yaşamak korkudur, cesarettir, hüzündür, sevinçtir. Sudur, tuzdur, baharattır, şekerdir. Ve en önemlisi çok farklı hazlardır, doyumdur. İnsan doğarken sanki fark edilmek için çığlık atmakta, Ölürken de, yokluğu fark edilmesin diye sessizce gitmektedir. Doğum bir coşkudur, yaşamın orta yerine düşmektir. Öl

İlk anneler günü hediyemi aldığımda evli değildim, doğal olarak anne de değilim. O zaman nasıl olur gibilerinden bir soruyu duyar gibi oluyorum. Birkaç aylık memureydim henüz. Ailemin yaşadığı kasabaya 25 km mesafedeki şehir merkezinde, küçük bir daire kiralamış, burada ilkokul ikinci sınıfa giden erkek kardeşimle birlikte kalıyorduk. Babamız yeni vefat ettiği içindir ki, geride kalan biz kardeşler, hayatımıza hüzünlerimizi katık edip, ümitlerimizi yeşertmek için birbirimize kenetlenmişiz. Ben maddi yönü ba