"Nedir bu bendeki heyecan, yerinde duramama hali? Evet 1 Mayıs'ta gene Taksim'deyim ve hayatım bir film şeridi gibi gözlerimin önünden akıp geçiyor. Ve ben kendi kendime mırıldanıyorum: Kendi gençliğime ihanet edemem. Bunca yıldır gördüklerime, duyduklarıma ve inandıklarıma ihanet edemem. Ben gencecik bir devrimciyken, grevdeki GAMAK işçisi Şerif Aygün hemen yanıbaşımda polis kurşunuyla öldü. O günün anısına ve Şerif Aygün'e ihanet edemem. 12 Mart askeri darbesi sonrası bu ülkenin en güzel insanları po

Rüzgâr kendi sesini duyuyor, ağaçlar kendi mırıltılarını. Masal Ana bu son masalın senin! Birilerini bul, birileri bu masalı duymalı, bilmeli. Bul birilerini! Masal Ana gökyüzüne bakıyor. Karanlık. Köşede küçük bir yıldız göz kırpıyor ona. Masal Ana toparlan biraz.Topla son gücünü, bak işte o yıldız göz kırpıyor sana, masalını ona anlat. Masal Ana, bildiği tüm masalları o gece, o küçük yıldıza bakarak anlatıyor. Küçük yıldız göz kırpıp ona gülümsüyor.

?Fırat'ın sularında boğulan Gönül... Urfa'nın orta yerinde babasının bıçak darbeleriyle ölen kız çocuğu Sevgi... Kısas köyünde traktörün altına atılan Rabia... Mardin'de, ?namus' adına karnında 5 aylık bebeği, recm edilerek, yani taşlanarak öldürülen Şemse... Aile meclisi kararıyla Bitlis'ten İstanbul'a varan ölüm fermanını yüklenmiş Güldünya... Sabah akşam şiddet gördüğü kocasından korunmak için yaptığı başvurulara yanıt alamayan ve mosmor gözleriyle ölümünden sonra bile ülke gerçeklerini anımsatan Ayşe Pa

"Moskova'yı, Leningrad'ı, Kırgızistan'ın başkenti Alma Ata'yı, hep o aşkla birlikte dolaştım, karşı koymaktan vazgeçtim, benimle birlikte otel odalarına, dağ başlarına, Sovyet kooperatiflerinin mükellef sofralarına, Nazım Hikmet'in cenazesini kaldırdıkları geniş avluya, Moskova'nın Arbat Sokağı'ndaki sanatçıların tuvallerine girmesine izin verdim. O uzun yolculuktan döndüğümde, 'Hadi bana anlat,' dedi. 'Neler yaşadın?' Galiba bu aşkın bu kadar uzun sürmesinin sırrı buydu, benim hiç durmadan hikâyeler anlatm

Ken­di­me hep şu so­ru­yu sor­dum: Onun be­ni bu den­li ıs­rar­la sev­me­si için ben ne yap­tım? Bu so­ru­nun ya­nıtını hiç­bir za­man bi­le­me­ye­ce­ği­ni dü­şü­ne­rek uzun yıl­lar son­ra ilk kez ona gü­lüm­se­dim. Se­si­mi al­çalt­tım, sa­de­ce onun du­ya­cağı ka­dar ses­siz, ku­la­ğına fısıldadım: Hiç­bir şey. Sa­de­ce, dur­dun ve hiç ses­len­me­din. bir yu­nus do­ğu­mu gör­mek is­ter­dim, bu­nu gö­ren­ler de kıskandıklarım arasında­dır. sev­di­ğim er­kek­le­rin âşık ol­duk­la­rı ka­dın­la­rı da kıs­ka

Yaşamın kıyısında kalmış insanların gerçek hikayeleri... "İnsan genç olunca insanın isteyeceği her şeyi ister. Ayakkabı ister, elbise ister, gezmek ister. Ben bunları değil sadece karnımı doyurmak istiyordum. Hizmetçilik değil, onurlu bir iş yaparak karnımı doyurmak. Binlerce işsizin sokaklarda iş iş diye dolaştığı bir ülkede ilkokulu bitirebilmiş bir kız ne yapar? Hademelik, fabrika işçiliği. Çok aradım böyle işleri, sıra bir türlü bana gelmedi." Bir öyküde iş arayan birine iş bulmak kolay. Bir fabrikaya

Küçük bir çocuk Salih. Umut dolu küçük bir çocuk. Küçük ailesiyle mutlu küçük bir çocuk. Bir gün babası küçük ailenin umutlarına can katmak için çıktı yola. Almanya'ya gitti. Küçük Salih babasını özledi her gün. Masalların içine özlemini kattı bekledi. Babaannesi anlattı o dinledi. Beklediler her gün gurbetçi babanın yollarını. Merak, endişe ve özlemle günler geçti. Bir gün haber geldi babadan. Umut yeşeriyor muydu yoksa... Küçük Karaca babasına kavuşabilecek miydi... Işıl Özgentürk akıcı ve her zaman ki s

Kör karanlıkta acemi bir yürek konak yerini arıyor. Dağların yaslı sessizliği canhıraş bir çığlıkla yırtılıyor. Bir ırmak bildiği bütün söylenceleri unutarak yatağını değiştiriyor. Melek kanatlı mavi çocuk, bodrum katının küçük penceresinden süzülerek içeri giriyor ve sedirin üstünde duran hançere ince boynunu uzatıyor. Göz alıyor hançer...

Geleneksel seyirlik özellikler kullanılarak kaleme alınan Keloğlan, alın teri dökerek çalışmanın çok büyük bir erdem olduğunu; Dünyayı Tanıyorum, küçük bir çocuğun dünyayı tanımak üzere evden ayrılmasıyla başlayan serüvenini; Hayvanlar Toplantısı, ormanda yaşayan hayvan dostlarının, dünyayı ve çocukları yok eden savaşlara dur demek adına, bir araya gelmelerini anlatıyor. Işıl Özgentürk, her üç oyunda da çocuklara doğru olanı göstermeye çalışırken, onların anne ve babalarına da kılavuzluk ediyor.

"İşte Özgentürk`ün öykülerini okurken, parçalarını toplamaya çalışan, her parçasında yüreğinden vurulup, okuyucuyu yüreğinden vuran bir usta yazarla karşı karşıya buldum kendimi. Üniversite yıllarını Çınaraltı dostlukları, sevdaları ile başlayıp, kendilerini birden devrim çırpıntıları, sarsıntıları, coşkuları içinde bulan bir gençlik serüveninde pişe oluşa, acısı sızısıyla sürdürülen bir yaşamın, acılı yaşamın dağınık parçalarını toplaya toplaya sunuyor bize Özgentürk." -Vedat Günyol- "Hikayelerinde genell

Sevgili çocuklar, "Hayat Okulu", sizin yaşınızdaki küçük çocukların anlattığı ilginç öykülerden oluşuyor.Yaşayabilmek için daha o yaşta en güç işleri başarmaya çalışan çocuklar onlar… Kimi çiçek satıcısı, kimi gazete satıcısı, kimi ayakkabı boyacısı… Bu kitabı okuyunca çevrenize bir daha bakın, bu çocukları sizler de göreceksiniz.

Rüzgâr kendi sesini duyuyor, ağaçlar kendi mırıltılarını. Masal ana, bu son masalın senin; birilerini bul, birileri bu masalı duymalı, bilmeliBul birilerini. Masal ana gökyüzüne bakıyor.Karanlık. Köşede küçük bir yıldız göz kırpıyor ona.Masal ana toparlan birazTopla son gücünü, bak işte o yıldız sana göz kırpıyor, anlat masalını ona. Masal ana gökyüzüne kaldırdı başını. Ağlıyor. Son masalını anlatırkenağlıyor. Ağlıyor Masal ana o gece bildiği tüm masalları anlattı Bildiği tüm masalları Sonr

Kuş Ne Yana Öter’in yazarı Işıl Özgentürk, kitabını genç okuyuculara şöyle sunuyor: "Elinizdeki bu kitapta bir küçük Ahmet var. Siz yaşlarda... Küçük Ahmet, bir grevin coşkusu içinde, dostlukların en onurlusunu yaşayacak. İşçi Halil’i tanıyacak. Çalışanların dünyasını dolduran renklerin, makinelerin, toprak özleminin, gurbet acısının, onurun, yiğitliğin, aklın, sevdanın türküsünü ondan öğrenecek..." Özyürek Yayınevi’nin Gençlik Dizisi, çocuk ve gençlik kitaplarının usta yazarı Işıl Özgentürk’ün güncelliğini

"İnsanlarla birlikte olmayı hep sevdim. Birlikte gülmeyi, söylemeyi de. Canım sıkılınca sokaklara vurdum kendimi, sokaklarda her zaman bana gülümseyen bir yüz, sırlarını paylaşılacak bir yürek buldum. Dostlarımın mapusluklarına, sevinçlerine tanık oldum. Diyarbakırlı Zara`nın bana verdiği hayat dersini unutmadım, İzmit mapushanesinden bir bayram sabahı yollanan güllü aynanın da sırı hiç dökülmedi, `Mecnunu bol dağlar`dan esip gelen rüzgar ne zaman gecikse, `yola düşmenin zamanıdır,` derim kendi kendime, düş