40 Hadis, inanmak isteyen bir kuşağın yakın tarihinin romanı. Selçuk Orhan; cemaatler, baş örtüsü mücadelesi, öğrenci yurtları ve sermaye-din ilişkilerinin dünyasında hak arayışının nasıl bir hesaplaşmaya ve yozlaşmaya dönüştüğünü cesurca anlatıyor.Nazan'ın babasına karşı şiirle başlayan çıkış arayışı, Zeynep'in inançla inançsızlık arasında savrulurken yarattığı oyunlar, Niyazi Gümüş'ün rabbine meydan okuyuşu, Yusuf'un inancının tuzla buz oluşu... İncelikle işlenmiş bu karakterlerin iç içe geçen öykülerinde

Küçük burjuva hayatını eleştirdi, ama solun açmazlarını da. Büyüyemeyen toplumu eleştirdi; ama ona sırtını dönen aydını da. Kemal Tahir'i de sevdi, James Joyce'u ve Nabokov'u da. İkinci baskısını bile göremediği az sayıdaki yayımlanmış eseri ve tamamlayamadığı romanlarıyla Oğuz Atay, toplumcu ve yerli/gelenekçi yazarların yel değirmenlerine karşı bireyi, kişiliğinin röntgenini çekercesine özgün, cesur ve yenilikçi anlatımıyla merkeze alan Don Kişot'umuzdu. Selçuk Orhan, Oğuz Atay'ın kişisel, edebi ve sosya

Doğruluk şiddetle, çıkar arzuyla, gençlik kimsesizlikle sınanıyor... Sayıların sözde kesinliğinde kurtuluş arayan hasta bir matematikçi. Hasımları tarafından köşeye sıkıştırılmak üzere olan karanlık bir suç örgütü lideri. Hayatla derdini cinsellik üstünden çözmeye çalışan ergenlik çağında bir lise öğrencisi. Üç erkeğin yolları çıkar dengeleri dışında hiçbir yasanın işlemediği bir kasabada, genç bir kadının etrafında kesişiyor... Aranmayan Özellikler'de iş dünyasının karmaşık ilişkilerinden merak uyandır

Hepsi bir yerlerinden yaralı, zaaflarıyla yetenekleri arasında sıkışmış, tükenmeye mahkûm kahramanlarıyla, her şeyin paraya dönüşebilme gücüyle sınandığı günümüze uygun bir roman. Çağımızın Ölü Canlar'ı Deneyimli finans danışmanı Faruk, global bir enerji şirketinin insan kaynakları biriminde gerçekleşmiş bir dizi yolsuzluğun izini sürmektedir. Şirkete yıllar boyu sahte işe alımlar yapılmış, gerçekte çalışmayan insanlar çalışır gibi gösterilmiş ya da yalancı özgeçmişlerle yüksek pozisyonlarda istihdam edil

Türkiye´de, edebiyat yayıncılığını koşulları göz önüne alındığında ortada "sanayi" adı verilecek genişlikte bir kurumsallaşmanın olmadığı görülecektir. Büyük yayınevleri sırtlarını daha büyük ticari-finansal kurumlara dayamıştır; medyanın yayınevleriyle ilişkisi de çoğu zaman tek taraflıdır. Edebiyat dergileri, bir dönemki, "gazeteciliğe insan kaynağı sağlama" özelliğini de yitirdiği için nitelikli edebiyat eleştirisinin ister akademiden ister akademi dışından gelsin, fazla bir seçeneği yoktur. Günümüzdeki