Tabiat kefenini giymiş, ölüme hazırlanıyordu. Yine de o, her kıştan sonra kutlu bir baharın geleceğini biliyordu. Zamana kaptırdığı güzelliklerine tekrar kavuşması için ölü sessizliğinde sabredecekti. Devran hep böyle dönmüştü. Tecrübeleri, içini ferah tutarak uyutmuştu onu. Kimi zaman ümit kırıcı bir sesi de duymuyor değildi. "Ya gelmezse! Ya gelmezse yeşillikler ya gelmezse göçmen kuşlar... Nehirler çağlamazsa tekrar... Yeşermezse laleler, tohumlar... Ya beklenen o cennet misali bahar gelmezse..."