Türk edebiyat dünyasında çıkan, çeşitli yayın organlarında şiir, hikaye, roman ve çocuk kitaplarıyla tanınır. Onlarca kitabı yayımlanmış Halk kültürünün sağlam temellerinden biridir. Taa Köy Estitüleri'nden gelen Rıza Yetim, okuyanlarının gönlünde dev bir çınardır. Üretkenliği hiçbir zaman bırakmayan, apaydın bir aydındır, öyküleriyle de bizleri aydınlatmaya devam ediyor. Uzunca bir zaman demlendirdiği öykülerini yılın (2014) ilk kitabı olarak yayımladık, okuyunca öykülerin tadına varıp, bir lezzet duyacak

Bir ilkyaz günü sabahında bahçemdeki zerdali ağacının dibindeyim. Gökyüzüne bakarken dalmışım. Gökyüzü kıpırtısız, deniz bir masmavi. Gün ışığından yıldızlar görünmüyor. Çevrem, Kedidağı'nın ardında bitiyor. Hava açık saydam. Göz eriminde yaprak bile kımıldamıyor. Oyunu batı ucundan çıkan bir bulut kümesi bozuyor. Çünkü pamuk yığınını andıran o bulutlar görünecek biçimde deviniyorlar. Kıyıları yangın, ortası şişkin bulutların. Sanki Afrodit çıkacak içinden. Afrodit çıkmadı ama bulut üçe bölündü.

"Küçük Anne geldi! Uğurlu biletler getirdi!" diye bağıra bağıra dolaşıyordu. Kısa sürede tanıtmıştı kendini, onu tanıyanlar ondan bilet alıyorlardı. Evinin geçimini bilet satarak sağlayan küçücük bir anneydi. İlkokula giden biri kız, biri oğlan iki çocuğu vardı, kendisi için değil ama daha çok onlar için çalışıyordu. "Tek başıma olsam bu kadar yormam kendimi" diyordu. "Ne ki, tek başıma değilim. İnanç'la Kıvanç var büyüyecekler. Annelik kolay değil, onları düşünüyorum." Onu tanıyan bir çok kimse, o küçücük

Dallarla yapraklarla, çimenlerle çiçeklerle, kuşlarla böceklerle konuşan bir adam düşünün. İşte o adam, Ahmet Salih beydi. Sabah sabah Mahmut dağı'nın eteğine derdini dökmem için gelmişti, içinde yanan umut çırası sönmesin diye kendini doğanın koynuna atıyordu. Onu o saatte öyle gören, ağaçlara tapınıyor sanabilirdi. Kendini bütünüyle verdiği için doğanın bir parçası olarak görüyordu. Onun için doğada bilinmez güçler, bu dostluklara inanmaya başlamıştı. Kendi kendine, "Acınası değil, umarsız bir adamım," di