En fazla ölürsün sadece / Altı üstü bir ömür işte / Bir gün elbet bitecek .../ Yuvarlanan bir taş bile / İz bırakıyor geçtiği yerden / Belki sana da sorarlar / Sen ne izi bıraktın / Şu yaşayıp geçtiğin / Kısacık hayatta diye.../ Belki sorarlarsa diye / Bir gün / Bir mavi bırak kenara bir yere / Sarının yanında parlasın diye... / Belki bir kırmızı olur yeşilin yanında can olsun / Canlılık olsun diye... / Bir turuncuyla /Bir kahverengiyi / Yan yana koy ki / Aradaki farkı çözebilmek / Çok da kolay olmayıver

Her şeye dair hasret çekmek / Onlar için / Nefes alıp vermek kadar sıradan / Ve kaderlerinin en kabullenilmiş En alışılmış parçası idi... / Geçmişe dair özledikleri ne varsa Onlarda olmayan / Oralarda olamayan / Ulaşamadıklarına Of çeke çeke / Hasret çekmekti onlarınki... / Hele ki bir kadın teni / Ulaşılmazların en büyüğü / Hayallerin ve rüyaların en tatlısı idi.../ Bir gün / En olmayacak şey olup da Huyu huyuna, suyu suyuna / İki dilber beliriverince yanlarında / Akıllar da uçuvermişti bastan / Daha e

ZİNDANDA Bir baba ağlıyor zindanda... /Elleri parmaklıklar / Çaresizce ve zavallılık içinde... /Onun yaşadığından bile bihaber / Artık öldüğünü kabullenircesine / Kızları da ağlıyor /Dışarılarda bir yerlerde / Babalarının kederiyle... Bir baba ağlıyor zindanda... / Hem de / Uçsuz bucaksız bir denizin / En uç noktasındaki bir adada / Uçsuz bucaksız bir tepenin / En dibindeki zindanda... / Onu oraya hapseden Kanadını kırıp özgürlüğünü elinden alan / İki zibidi de Günlerini gün ediyorlar / dışarıda... / Sır

KAPIŞMA Gücünün yettiğine efe kesilen, yetmediğine efendi diyenlerin dünyası bu Güçsüzü sotada yakalayıp orasına burasına orantısızca vuranların dünyası bu. Zalim saf değil ya, mazlum maskesi takarak kandırır mazlumu. Huzurunu kaçırdığı kıvranırken bulur huzuru. Asıl erdem zalimi mazlumdan ayırt etmekte. Suyu ısınan kurbağa tespiti yapmak kolay, marifet içinde olduğun kendi suyunu ölçmekte. Kim efendi, kim köle olacak kapışması bu Şeytanın da inadı ve büyük iddiası bu değil mi zaten. Ama Tanrı'nın her yeni

Şu sana el sallayanlar Parmakların mıydı? Esaretle vedalaştığın mı sandın? Ayakların prangadan Sıyrıldı diye mi mutlusun yoksa?.. Kendini kandırma!.. Ellerin kelepçeden kurtulması Değildir özgürlük!.. Çırpınan kanatlar Alkış sesine dönüşüp ayaklarını yerden kesse, Vuslata erdim sanma!.. Başını her kaldırışında Gökyüzü göz kırpsa sana, özgürüm diye bağırsan Kaç yazar!... Ayak parmakalrın Görünmez çamurdan, Matarandaki son yudumu içersin Namlular soğuyup, barut kokusunu Bahar yeli uçurduğunda, zaferin şaşk

Bu uçsuz bucaksız, Bu kuş uçmaz, kervan geçmez, bu yarı açık Deryalar hapishanesi, bu dönüş yolu Çıkmaz sokak olan Diyarlara düştüğünde Arkandan hiç tasalanan Oldu mu acaba? Çocukluğunda koşuşturduğun sokaklarda Şimdi senin adını haykırıp, Oyuna çağıran bir dost sesi Kaldı mı hiç? Düşünürler mi ne yediğini, ne içtiğini? Adın geçe mi eski bir dost meclisinde bilinmez. Özleyen var mı mıdır Yüzünü, gözünü, sohbetini?.. Hayalin canlanır mı Birilerinin zihninde, bilinmez Peki, bilirler mi Nelere baş kaldırdığın

Haftalık Penguen mizah dergisi çizerlerinden Gürcan Yurt karikatürlerinden derlediği kitabını mizah severlerin beğenisine sunuyor. (Tanıtım Bülteninden)

Onlar iki yaramaz çocuk, onlar iki yalnız hınzır, onlar iki kankaydılar. Issız bir adaya mahkum olmuş iki zavallıydı onlar. Kuşların uçtuğu ama kervanların geçmediği bir yerde, kendi dünyalarını kurdular onlar da kendilerince Britanyanın bağrından kopup gelen Robinson ve ıssız kumsalların şoparı Cuma, palmiyelerin gölgesinde kendi destanlarını kendileri yazdılar. Umut şarkılarını birlikte söylediler kumsalda ıslık çalarak. Yalnızlığa karşı savaş açtılar ve kimsenin duymadığı, hiç kimsenin hissetmediği o ka

Üç sıra halatlarla çevrili, üç boyutlu bir dünyada Seve seve kaybedilen, şike şike kazılan Ağır siklet bir oyundur hayat Tüyü bitmemiş sikletlerin kaderi İlk raunttan nakavt diye yazılır daha doğmadan. Aparkatları vururlar apar topar Daha ne olduğunu anlamadan. Hepimizi kandırırlar ve Gözün üstündeki kaş dururken Ar damarını yararlar, mızıkçılık yaparlar Üç sıra dalgalarla çevrili iki boyutlu bir dünyada İki kafadar bu oyunu ağızlarının tadıyla oynadılar. Koca bir ringin ortasında bu iki yaramaz Kendi kur

Bana kendini anlatma! Giderken, Acın da sevincin kadar büyükse, Büyüksündür!.. Giderken, geride bıraktığındır mirasın Seni sen değil, arkanda kalan anlatır Küsüp barıştığın, didiştiğin, Aynı havayı paylaştığın anlatır Giderken, sadece kumsalda bıraktığın izdir Senden kalan, Arkandan akan bir damla yaş varsa İste odur hatıran! Siz giderken, boğazlar düğümlendi, kuşların ağzını bıçak açmıyor! Siz giderken deniz bile size küsmüş, Çarşaf gibi, kımıldamıyor Siz giderken, bulutlar acılarını içine atmış, ağlay