Eğreti Hayatlar, bir yol hikâyesi. Adeta Mahmut Makal'ın anlattığı "Bizim Köy"deki evlerden birinde yaşayan bir kız çocuğunun, kendisi dışında kalan dünyayla ilişkisinin de hikâyesi. Şöyle bir bakıp yanından geçtiğiniz, belki gözünün içine baktığınız ya da saçını okşadığınız ancak çoğu zaman üçüncü sayfaya haber olduklarında yaşadıklarını fark ettiğiniz çocukların hikâyesi. 12 yaşındaki Ulviye, ailesiyle, akrabaları ve komşularıyla, acıyla, yoklukla, cehaletle çevrelenmiş fazlasıyla tanıdık bir dünyada ya

Yokluğun iliklere kadar işlediği bir hayat, iç içe geçmiş ilişkiler... İyi ve kötüden, doğru ve yanlıştan hangisinin galip geleceğinin bilinmezliğinde süregiden yaşantılar... Hüzün Gölü, kimi zaman kolaycılığın, kimi zamansa cefakârlığın kıyılarında kurulmuş hayatları işlerken, hiçliğin ortasından ideallere uzanan bir yolculuk sunuyor aynı zamanda. Kadriye Selçuk, olay örgüsünü bir nakış gibi işlediği kalemiyle, toplumun hangi kesiminden ve hangi eğitim seviyesinden olursa olsun, bugün olduğu gibi dün de ik

Nununun yaşadığı cehennem azabından beterdi. Yan tarafındaki yatakta tam yirmibeş yıllık kocası yeni gelen kumayla yatıyor, Nunu, çıkarılan sesleri duymamak için kulaklarını kapatıyordu. Ama bu yaşanana dur deme gücü ve cesareti ne yazık ki yoktu. Töre böyleydi. Nunu, Cemile, Şermin, Beyza... Adları ne olursa olsun nice kadın hiç hak etmediği bir hayatın içinde bulmuştur kendini. Tercih hakkı verilmemiştir. Ya başlık parası karşılığı satılmış, ya da mal bölünmesin diye yakın akraba ile evlendirilmiştir.