Hz. Fâtıma, Allah'ın onu ve sevenlerini cehennemden koruduğu Can Parçası... O, Efendimizin hakkında "Senin sevdiğini Allah da sever, senin kızdığına Allah da kızar" buyurduğu bahtiyar hanım... O, Efendimizin Zehrâ'sı, son çiçeği... Kızlarının en küçüğü... O, mâsivadan yüz çevirip Allah'a yönelen, kendini ibadete adayan Betül... O, bütün kötülüklerden arınmış Tâhire... O, Peygamber neslini devam ettiren Nur... Ehl-i Beyt'in annesi... Cennet gençlerinin efendileri Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin'in anneleri...

Hz. Zeyneb, Efendimizin (a.s.m.) ilk goncası, "babasının süsü"ydü. Dünyanın en mükemmel anne-babasının terbiyesi altında vahiy atmosferi içinde büyüdü. Gençlik çağının başlarında annesinin davetiyle ilk Müslümanlardan olma şerefine erdi. Mekkeli müşriklerin baskı ve işkencelerine aldırmadan İslam davet mücadelesinde aktif olarak yer aldı. Eşsiz bir cesaretle babasına yardıma koşarak müşriklerin karşısına kahramanca dikildi. En zor imtihanlardan geçti ama imanından asla taviz vermedi. işkencelere maruz kaldı

Hz. Hatice (radiyallahu anha) hanımlar sultanıydı. Peygamber Efendimiz (a.s.m.) onun kadrini, "Onun gibisi var mıydı?" sözleriyle insanlık âlemine ilan etmiş ve şöyle buyurmuştu: "Allah'a yemin olsun ki, Allah bana ondan daha hayırlısını vermemiştir. İnsanlar beni inkâr ederken o bana inandı, sözlerimi tasdik etti. İnsanlar benden uzak dururken o beni malıyla destekledi. Allah, onun vesilesiyle beni evlatla rızıklandırdı."

Efendimiz (aleyhissalatü vesselam) gelmezden önce insanlık koyu bir karanlık içerisindeydi. Bu döneme "cahiliye" denmişti. Cahiliye, insanların okuma-yazma bilmemeleri değil, Allah'ı doğru olarak tanımamaları, emir ve yasaklarına uymamaları demekti. Allah'ı gereği gibi tanımayan insanlar, O'nun koyduğu ilahî hükümlere değil kendi istek ve arzularına tabi olmuşlar, dünyayı yaşanmaz hâle getirmişlerdi. İçki içmeyen insan yok gibiydi. Kumar oynamak, fuhuş yapmak normal hale gelmişti. Toplumda yalan, dedikodu,

Efendimiz Hz. Muhammed'e (a.s.m.) inananlar onunla ilk kez nasıl ve nerede görüştüler? Onunla ilk buluştuklarında, ilk konuştuklarında neler hissettiler, neler yaşadılar? Allah'ın bir peygamber göndereceğini bilenler, o kutlu elçiyi nasıl beklediler, onun yolunu hasretle nasıl beklediler? "Lâ ilâhe illallah, muhammedu'r-resûlullah" kelime-i tevhidi kalplerinden ve dillerinden nasıl döküldü? Dr. Hilal Kara-Abdullah Kara, Peygamber âşıklarının maşuklarıyla ilk buluşma anlarını 1400 yıl sonra aynı heyecanı

Son Peygamber dünyayı İslâm'a yani son dine davet etmekle görevliydi. Zor günler geride bırakılmış, cahiliye dönemi kapanmış Âsrı Saadetin nuru ışıldamaya başlamıştı. İslâm Devleti hem gönülleri hem toprakları fethediyordu. İslâm gönüllerde dalgalanıyordu. O âlemlere rahmet olarak gönderilmişti. TüM dünyayı tebliğle görevli Peygamber Efendimiz büyük imparatorlara, krallara davetini ulaştırmaya çalışıyordu. Mektuplar yazıyor elçiler gönderiyordu. Büyük İmparatorların kimi daveti açıkça kabul edip cesurca şah

Cehaletin en koyu demlerinde tüm dünyaya nurlu bir ışık yükseldi. Doğuşu müjde, hayatı çile, dünyası kul olmaktı Resulün. Temiz dünyasında bir gün ilahi vahiyle şereflenerek beşer dünyasına insanlığı öğretme görevi verildi. Emretti Allah, Resul kapı kapı dolaştı, her çadırda durakladı, insanlara islamı anlattı. İslama ilk ellerini uzatanlar, kalpleriyle yönelenler, o ilk nurlu grup kimlerdi ?

İsimleri kalbimizin en mutena köşesine meveddet kalemiyle yazılan Hz. Rukiyye ve Hz. Ümmü Gülsüm, Gönüller Sultanı'nın (a.s.m.) iki güzide goncası, sahabilerin göz bebekleriydiler. Birbirlerine son derece nezaket ve muhabbetle bağlı ikiz kareş gibiydiler. Kader onları birbirlerine öylesine yakın eylemişti ki, sadece yaşları değil hayatları da sanki birbirini takip etmekteydi. Gözlerini vahye açtılar, küçük yaşta imanla müşerref oldular. İnen ayetleri ezberleyip kalplerine nakış nakış işlediler. Çocuklukları