Fillerin ölümü muhteşemdir çocuk,Çekilir ormanların derinliğine...Nereye gittiğimi,Neden bittiğimi sorma artık;Gömülürüm belki kendi yüreğime...

Dağların dorukları dumanlı olurGeriye dönmez savaşçılar...Fırtınayla sınanmıştır ömürleriKarla yıkanmıştır yüzleri...Bu yüzden asla vedalaşmazVe kılıçlarında taşırlar şiiri!Bu yüzden sevdaları mahzundurYürekleri kallavi!Alınları ihanet vurgunudur,Gözleri intihar mavi...

Derler ki bir zamanlar Kalbi kır çiçekleri kadar narin Yüzü ayçiçekleri kadar güzel Bir Yusuf yaşarmış peygamber kelamıyla Gömülmüş kör kuyulara acınmadan Gömülmüş geceler süren ahıyla İşte o günden sonra En güzel kır çiçekleri, Yusuf'a benzer "Hüsn-ü Yusuf" diye anılırmış İşte o günden sonra Yusuf'u gören gece kuşları Her gece sabahlara kadar "Yusufçuk! Yusufçuk!" diye O garip Yusuf'a ağlarmış

Dağların dorukları dumanlı olur Geriye dönmez savaşçılar... Fırtınayla sınamıştır ömürleri Karla yıkanmıştır yüzleri... Bu yüzden asla vedalaşmaz Ve kılıçlarında taşırlar şiiri!. Bu yüzden sevdaları mahzundur Yürekleri kallavi! Alınları ihanet vurgunudur, Gözleri intihar mavi...

Fillerin ölümü muhteşemdir çocuk, Çekilir ormanların derinliğine... Nereye gittiğimi, Neden bittiğimi sorma artık; Gömülürüm belki kendi yüreğime... Çok zamansız oldu gidişin. Çok acımasız... Vedalaşırken gözlerinle, taşıdığın parlaklık, yolumuzu, hayatlarımızı aydınlatıyor hâlâ. Sensizliğin yarattığı karanlıkta rehberlik ediyor bize ışığın. Söylemek istediğin çok şey vardı daha, sözcüklerin, dizelerin vardı aklının içinde, biliyoruz.... Daha filiz verecek çok tohum vardı ellerinde, biliyoruz... Sen de bil