Şimdi her birini sadece uzunca bir roman cümlesiymiş gibi duyumsayabileceğiniz yüzler, mekânlar, sesler, alışkanlıklar, kayıplar, dertler, övünmeler, saçmalıklar, hırslar, hevesler, boşvermişlikler, öfkeler, sarhoşluklar, meraklar, hırpalanmalar, gülme nöbetleri, hayal kırıklıkları, halüsinasyonlar, terk etmeler, tehditler, davetler, vaatler, sorular ve hep sorularla birleşen halkalar, hepsi... Böylece artlarında gizledikleri anlamlarla etrafımdaki her şeyin bana kolpa görünüşü... Kolpa kız, kolpa herif, ko

Soyut resimler gibiydi Jaklin. Uydurmak isteyene mana doluydu, gönlü olmayan içinse deli saçmasıydı. Şimdi, tam tamına otuz yaşındayken komodinin gözünde uzun zamandır kullanmadığı bir jilet gizliydi ve kolundaki yara izlerinin üzerinde kocaman, uçuk pembe bir opium çiçeğiyle dalları çiziliydi. Jaklin, Bahariye Caddesi'nin kalabalığında, garsonluk yaptığı bara doğru adımlarını peş peşe dizerken bir roman kahramanı olacağından henüz habersizdi. ?Aşağılık bir yazar", bir sandalye, bir halat, incecik bir jile

Hayatın anlamsızlığı karşısında yapılabilecek en anlamlı hareket onu imha etmekti O çatıya çıktım, çünkü ölmek istiyordum Oraya çıktım, çünkü hayatın anlamsızlığı karşısında yapılabilecek en anlamlı hareket onu imha etmekti. Tek bir adımım yeterdi... Boşluğa atılacak tek bir adım. Küçücük bir çocuk adımı bile bu işi bitiriverirdi. Hiçbir zaman bir babadan olmamış, bir anneden doğmamış, hiç nefes almamış ve hatta hiç büyümemiş olmama bile yeterdi. Havaya atılacak tek bir adım Yerle biraz geç buluşacak. Bel