Parmaklarım kekemeydi bunu hatırlıyorumBüsbütün tutulurdum özrüm seyredilirkenYa zulmün siftahıydım ya güneş ıslak!Aşkın böcek sokması gibi üşüttüğü vakitlerTövbeyle sıvazlardım pişmanlıklarıKurdelesi kötüce kulpu elbette kırıkDarlıktı göğsüme iliklenen tek milâtGözlerimin uykuda açtığı gediklere basarakRüyaya tırmanırdım görklü tavus kuşlarıNasıldır duvar halıları gibi tozlanmakVe naz kime yanaşır sormadımHerhangi biriysem hiçbir şeyle avunmam…

Bahanesi kül olsa bari yanan şeylerin Barınaksız nefeslere bir ağızdı benimki Aşkı öğrenecektim ellerimi görebilsem Bu kadar sık geçmese içimden sis devriyesi

Sürekli eşyalarını kaybedenler! Dikkat! Hep eşyalarınız mı kayboluyor? Aradığınızı bir türlü bulamıyor musunuz? O zaman bu kitabı mutlaka okumanız gerek! Kim bilir, belki sizin de evinizin altından unutkanlık boruları ve dalgınlık kanalları geçiyordur. Ve orada hiç tahmin etmediğiniz bir hayat sürüyordur! Nilay Özer'in çok severek okuyacağınız Unutkanlık Boruları Dalgınlık Kanalları kitabına Eren Caner Polat resimleriyle eşlik ediyor. Yazarın daha önce YKY'den çıkan kitapları: Meşe Palamudu Macanda,

Doğan Kardeş Kitaplığı'nın Daha Güzel Bir Dünya İçin dizisinin yeni kitabı: Meşe Palamudu Macanda. Bir meşe palamudunun da, dünyanın güzelleşmesi için düşleri olabilir! Macanda, dalından düştükten sonra, hayatının bir sincabın ya da bir tavşanın karnında son bulmasını istemez. Büyük düşleri vardır onun. Kocaman dallarıyla görkemli bir ağaç olmak! Ama Macanda'nın büyük düşleri, Sincap Tuti'nin dişleri arasında son bulma noktasına gelir. İşte o an sesini yükseltir Macanda, sincap dostundan ona yardımcı olm

En sevdiğim eşyam! Memo'nun bütün neşesi kaçmıştı. Dört yaşına girerken hediye edilen sevgili pijaması yıkandıktan sonra gece çıkan rüzgârla ipten uçup gitmişti. Evet, Memo iki yılda büyümüştü, pijaması artık ona küçük geliyordu ama o, hediyeyi aldığında dili dönmediği için Jajama dediği, üzerinde altı ayı deseni bulunan pijamasını çok seviyordu. Memo'nun pijaması acaba nereye gitmişti, kim bilir bir daha kavuşabilecek miydi? Nilay Özer'in yazdığı Uçan Kaçan Bir Pijama Öyküsü'nü Öykü Gölemen resimledi. Ta

Ben çocuğum, heykel değil! Yerinde duramayanlar, hoplayıp zıplayanlar, ağaçlara tırmanıp duvarlara çıkanlar, durmadan düşüp yara bere içinde kalanlar... İşte tam size göre bir kitap... Ben heykel değilim, çocuğum diyorsanız, Nin'in resimlediği Yara Bandı Fabrikası kitabını elinizden bırakmayacaksınız demektir... Ateş, yaramaz mı yaramaz bir oğlandı, Aklı çok, boyu kısa, hiç yerinde durmazdı. Tırmanırdı ağaçlara, Komşunun bahçesinden şeftali aşırmaya. Vantuzları yoktu tabii ayakları kayardı. Vantuz n

Zamanını boşa geçirme! Neden mi? "Hiç unutmayın!" dedi Killıh. "Zaman çok hızlı akar ve geri alınamaz. Zamanını boşa geçirenler üstlerinde ejderha ateşi gibi yakıcı bir pişmanlık duyar." Nilay Özer, dinozorların soyu tükendikten, ejderhalar yeraltına çekildikten milyonlarca yıl sonra başlayan bir masal anlatıyor: Kancadiş, Kocakanat ve Ateştüy adlı üç ejderhanın; Asürya, Mavi ve Killıh adlı üç kişinin hikayesini... Üç Ejder Masalı'na Seçil Çokan resimleriyle eşlik ediyor. Tadımlık "Dinozorların soyu t

sanılmasın ki sözümün zırhı rahat bir kının boşaldığı bir atın boş döndüğü o hain pusularda gezinen hayat beni de ince bir ihmale hazırladı

bahanesi kül olsa bari yanan şeylerin barınaksız nefeslere bir ağızdı benimki aşkı öğrenecektim ellerimi görebilsem bu kadar sık geçmese içimden sis devriyesi (...)