Aşktandır Nerdeyse affedeceğim tanrıyı Bıraksalar kendimi Aşk balkonudur yaşamın Sarkmaksa ta kendisi

sararan tenim soluk benzimle itiraf edeyim ben aslında zenciyim kumral bahçelerde siyah bişeyim keskin saçlarıyla kayısı bahçelerinin kokusunun boğulduğu köylerde babamın şehre kaçarkenki düşlerinden biriyim at arabasına yüklenmiş Taşdelen şişeleri işporta tezgâhında terlik kola, bira, kalıp kalıp buz Eminönü Meydanında bir adam kahvelerde elli iki destesi gibi kardın bu çocuklar üşüyor büyüyor ceviz ağaçları akrabalar akbabalar gibi dönüyor başında hiç çıkarmadığın kasketin çakır gözlerin her şeyi mavi mi