Karanlık mıydı? Belki de her şey. Herkesin nefes alışı mesela. Herkesin ağrısı, sancısı… Tanrı bazen insan kaderini derin bir çizgi hâline getirir. Sussan olmaz. Ya da bağırsan, haykırsan, ağlasan, sızlasan… Olmaz…

Bir iki bira yuvarladıktan sonra Cezmi, Arif'i çözmüştü: Mutsuzdu ve hayatını değiştirmek istediği bir dönemden geçiyordu. Elini Arif'in omzuna atarak, "Bak koçum," dedi. "Şu hayatta bâki olan tek şey mutsuzluk... Parasız ve mutsuz olacağına, paralı ve mutsuz ol daha iyi!" Küçük saadetler, bir türlü doymayan arzular, şehrin evleri, pencereleri, masaları. Yanıp sönen cigaralar. Hiç bitmeyen pazarlıklar. Üç adamın konuştukça çoğalan ve ufalan hayatları. Emrah Polat, suyun akışını, Ankara'yı, bir gecenin or

Köpekler, saatlerce çayırda güreşmiş pehlivanlar gibi soluyarak uzun aralar verdiğinde, Hadi oğlum saldır! komutuyla hareketleniyor, bu kez meydandan, Aferin oğlum! sesleri yükseliyordu. Sahipleri, galip gelmeleri için köpeklerini ne kadar hırslandırırsa hırslandırsın bu tür dövüşlerin çoğunlukla değişmeyen kuralı yine gerçekleşti: Güçlü ve gücünü kullanmasını bilen akıllı köpek kazandı. Boynundan sıkıca yakaladığı Kara'yı bir süre sallayan Atılgan onu yere yatırmış ve siyah tüyleri arasından sicim gibi akm

"Ne zaman ve nereden edindiğimi hatırlamadığım kelepçeyi ellerine arkadan taktım. Sürükleyerek içeri götürdüm. Kollarım kalınlaşmıştı ama ayağımda hastabakıcıların giydiği mavi terliklerden vardı. Afallamıştım. Allahtan Can Alan kıpırdayacak halde değildi. Yine nereden geldiğini bilmediğim bir koli bandı elimdeydi şimdi. Salonun ortasındaki halının üzerine bıraktığım adamın ağzını kapatacak şekilde koli bandını başında birkaç kez dolaştırdım. Sıra paketlemenin son aşamasına gelmişti. Avucumun içiyle Can'ın