Tanrının Evleri sergisinin amacı Adaların çok yönlü dinsel - toplumsal yapısını bir mimarlık tarihçisinin bakışıyla ve bir fotoğraf sanatçısının görüşüyle ortaya koymak... Sergide İslam, Hıristiyan, Yahudi, Adalarda mevcut her dine ve mezhebe ait Tanrının evleri, yani cami, cemevi, manastır, kilise, ayazma ve sinagoglar fotoğraflarla yer alıyor. Bu fotoğraflarda ve eşlik eden kısa notlarda binaların mimari özelliklerini ortaya koymayı amaçladık. Ama sadece bu değil, Tanrının evlerinin asıl işlevlerini, insa

Dolmabahçe Sarayı, Süreyya Sineması, Akaretler, Ihlamur Kasrı, Selimiye Kışlası, Beyazıt Kulesi, Çırağan Sarayı, Kuleli, Tütün Deposu, Surp Pırgiç Hastanesi, Büyükada İskelesi ve daha niceleri. Osmanlı Modernleşmesi olarak da anılan ve bütün 19. Yüzyılı kapsayan, 20. Yüzyılın başlarına kadar devam eden Batılılaşma süreci, İstanbulun fiziksel çehresini değiştirdi. Başta Balyanlar olmak üzere, önce piyasadan yetişen, sonra Avrupa ülkelerindeki okulları bitiren ve son olarak da Sanayi-i Nefise Mektebinden mezu

İstanbul... Haliç... Fener´den Balat´a giden sahil yolu... Vizörde 19. yüzyılın sonlarında prefabrike olarak Viyana´da üretilmiş bir bina... Baştan aşağı demirden inşa edilmiş bir kilise... 1453´ten bu yana, eskiden mevcut olanların dışında, "yeni" azınlık ibadethanelerinin inşası yasağını beklenmedik bir "çalım"la aşmayı başarmış bir inanç evi... Sveti Stefan: "Potada eritilmemiş" bir kültür anıtı...

Osmanlı Devleti´nin son silkinme dönemi sayılabilecek II. Meşrutiyet ortamında yetişen ve Cumhuriyet´in ilk yıllarında özellikle Ankara´da olgun eserlerini veren Arif Hikmet Koyunoğlu´nun yaşam öyküsü ve anıları. "Ulusal Mimarlık" akımının önemli bir temsilcisi olarak belirip 1930´lara doğru "Modern Mimarlık" anlayışına yaklaşmasının belgeleri ve değerlendirilmesi. Son olarak da Selçuklu-Osmanlı mimarlık tarihine ve döneminin mimarlığına ilişkin tüm yazıları, eleştirileri. Osmanlı´dan Cumhuriyet´e aydın b