31 Aralık 1925 gece yarısı, Türkiye Cumhuriyeti vatandaşları Yeni Yılı kutladı. İlk defa, ulusal olarak ortak bir takvim ve saat kullanmayı kabul ettiler. Oysa çok eski bir kavşak noktası ve büyük şehir olan İstanbul'da halk belirsiz bir geleceğe bakıyordu. Müslümanlara olduğu kadar Rumlara, Ermenilere, Yahudilere de ev sahipliği yapan İstanbul hiçbir zaman sadece Türklerin olmamıştı. Rus Devriminden kaçan Beyaz Rus soylular, sürgündeki Troçki'nin peşindeki Rus suikastçılar, Alman profesörler, İngiliz diplo

?Efsanevi ajanların cirit attığı, caz müziğinin sürgündeki Beyaz Rusların, Avrupa'nın en hızlı gece kulüplerinden Maksim'in damga vurduğu ihtişamlı kentten bahsediyoruz... Agatha Christie'nin usul usul kitabını yazdığı, Ernest Hemingway'in ağır ağır vermutunu yudumladığı, Lev Troçki'nin ada vapurunda kuşkuyla etrafına baktığı bir şehirden... Yazarın deyişiyle ?İstanbul'un dünyayı taklit ettiği değil, bizzat ürettiği,' dünya sahnesinde bir yıldız gibi parladığı günlerden..." Yenal Bilici, Hürriyet Gazetesi

Pontos Axeinos: Kara ya da kasvetli deniz... Karadeniz´in en eski Yunanca adı böyle. Çeşitli dillerdeki adları da anlam olarak aynı... Yunanca Maure Thalassa, Bulgarca ve Rusça Çerno More, Romence Marea Neagra, Ukraynaca Çorne More, Gürcüce Şavi Zğva. Asırlar boyu denizciler fırtınalı sularına açılmaktan korktukları, belki de derin sularının karanlığı yüzünden bu adlar verilmiş. Charles King, çeşitli dillerdeki kaynaklardan yararlanarak hazırladığı bu eserde, bizlere Karadeniz´i bütün yönleriyle anlatıyor.