"Ey kendilerini nefslerine hapsetmiş olanlar! Ey kullar ve köleler! Ey körler ve sağırlar! Ey dünyaya tapanlar! Ey tabutlarını develerinin üstünde taşıyanlar! Ey mala, mülke tapanlar! Ey uykularından henüz uyanmamışlar! Perşembeyi cumaya bağlayan gece Hacı Ağa'nın konağının önünde büyük bir düğün var! Herkes orada olsun! Bu düğün, bu dünyayla nikâhlanamayanların düğünü olacak! Ölmeden önce ölenler zindanlarından salıverilecek! Hakikat ortaya çıkacak! Duyduk, duymadık demeyin! İşittik deyin!"

Bilimlerin deneylerle elde ettiği neticeleri felsefe akılla birleştirir. Felsefenin akılla birleştirdiğine, edebiyat duygu katar. Felsefe bir şeyin özünü kavramaya yönelik bir çaba olarak anlaşılırsa, bu eserdeki metinler edebiyatın özünü kavramaya yani bir "edebiyat felsefesi" ortaya koymaya yönelik iddiadan hem beridir hem de ötedir. Sanatın Seyri, içinde yaşadığımız cemiyet ve sahip olduğumuz medeniyet idraki çerçevesinde; felsefe ile edebiyatı, edebiyat ile felsefeyi birlikte düşünerek, yaşadığımız çağ

Ölümün karesi hayat ise hayatın karekökü ölümdür. İnsana dost görünen, açlıktan beşerleri kokan modern dünya, ölüm kere ölüm olan bu hayatta, bu açıkhava mezarlığında insanı yemeye çehresinden başlıyor. Onun simasını paramparça edip daha sonra onu rahatlıkla tüketiyor, çiğniyor, sindiriyor. Ben, İlk insan Âdem aldatıldığını fark ettiğinde elinden düşürdüğü zehirli meyvenin evren ağacının dalına tutunmasıyla, dünya olarak hayat bulan içi kurtlu bu gezegende kimim ve neyim? diye soru- yorum. Kâh Sisifosun taş

Ey kendilerini nefslerine hapsetmiş olanlar! Ey kullar ve köleler! Ey körler ve sağırlar! Ey dünyaya tapanlar! Ey tabutlarını develerinin üstünde taşıyanlar! Ey mala, mülke tapanlar! Ey uykularından henüz uyanmamışlar! Ey sabredenler! Düğün gecemize hoş geldiniz, sefalar getirdiniz! Nikâhlanamayanların düğünü için buradayız. Bu nikâhın mümtaz şahidi ölümdür. Dünya bir gelindir ve bu gelin kimseyle nikâhlanamaz. Dünya Bir Gelindir, Mehmet Sabri Genç'in kaleminden çıkan ilk roman. Ayntab'ın büyülü toprakları

Nuh Peygâmber´in, "tufan sona ermiş mi git bak" diye gönderdiği karga yolda giderken bir dağın tepesinde bir leş görür, hemen yemeğe koyulur ve bu arada tekrar dönüp tufan hakkında haber vermeyi unutur. Sonra o karga ´ayrılık kargası" diye anılır. Sanırım o ayrılık kargası hâlâ o leşin başında ve bizler fırsattan istifade tufanının tadını bile çıkaramıyoruz, onun arındırıcılığından uzağız. Ey Nuh hâlâ bıraktığın gibiyiz! Birkaç çocuğun türeyen soyun dışında bazısı da atasını geminde bulunan bir çift maymund