Şükrü Bilgiç Uyduruk Yazılar adlı kitabında, her gün içimizde konuşturup, sonra zorla susturduğumuz duygularımıza tercüman oluyor. Her gün saçma bulduğumuz ama, boyun eğmek zorunda kaldığımız kurallara karşı bizim sesimiz de diyebiliriz. Bu ses, kimi zaman, bir kitabın arkadaş olarak konuşturulmasıyla, kimi zaman saygı kisvesiyle susturulan gerçeklerin sesiyle ve kimi zaman Özgecan'ın çığlığıyla bizlere duygunun her çeşidini yaşatıyor. Yazar Şükrü Bilgiç edebiyatçı kimliğinin yanında, iyi bir sosyolog ve fe

uç her yerde ve anlaşılmaya çalışılmakta; ceza uygulamaları ise halen tartışılmakta ve ortak bir vicdan yaratılmaya çalışılmaktadır. Çok yönlü ve pek çok etmene bağlı olan suç olgusu ve suçun tanımı ile birlikte değişen ceza uygulamalarını anlamak, analiz etmek için, disiplinler arası bir yaklaşıma ihtiyaç duyulmaktadır. Suçun sosyolojisini ve cezanın felsefesini ele alan bu kitapta; felsefeci, sosyolog, hukukçu olan çeşitli akademisyenlerin farklı bakış açıları farklı konularla yer almaktadır. Bu kitap, ya

Şükrü Bilgiç ise, Oslo'da ve Türkiye'de yaşıyor. Onun " Benim Sokaklarım" başlığı altında topladığı öykülerinde de Türkiye'nin acıları, yaşanmışlıkları var. Adıyamanlı Xalo Dayının isyanı insanı kapıp götürüyor. Midyat da var bu öykülerde, Kuzeyin fiyortları da.

Birkaçı onları yerinde gördü. Bir kısmı onları yazdı. Ama herkes onları konuştu. Konuştukça dışladı, hor gördü, küçümsedi... Sayıları yüzbini aşalı çok oldu. Onların hepsine ulaşmak mümkün olmadı. Onların sesi ve vicdanı olabilecek 7 farklı coğrafyadaki, 14 farklı tipte,28 İlde, 32 cezaevinde bulunan 3555'i ile görüşüldü. Konuşma sırası onlardaydı. Onlar ne düşünüyordu dışarıdakiler için. İçeriden dışarı nasıl görünür? Nasıl mı? İşte bu kitap onun için yazıldı. Hükmedilen gerçek MAHKUM!