Baran, çocukluğunun gençliğe ulaştığı zamanlarda yalnızdı, yapayalnızdı. Ne omzunda baba şefkati ne de ardında annesinin hayır duası... Omuzlarında kocaman bir mazinin yükünü taşırken Aşk çalıverir kapısını."Ah Mine'l Aşk" yazan nergis kokulu mektup düşünce kalbine tüm umutsuzlukları umut oluverir Baran'ın. Aşk onun için yepyeni bir başlangıç,aşk onun için gençliğini yeniden yaşamak demekti. Baran, edebiyatın bereket dolu satırlarında aşkı okurken birden Aşk güneşi doğuverir gönül evine. Bir ömür boyu yüreğ

Memleketinden bin km. uzakta bir yaşamın başlangıcı... Yuvakuran Dağı... Beste... İdealist bir öğretmen... Delikanlı bir yürek... Aşkın en naif hali... Emir Emiroğlu, Güneşin doğduğu topraklarda büyüdü. Güneşin battığı topraklarda aşkla tanıştı. Yuvakuran Köyü onun için; Cihaddiyyun 1332 Hicaz Cephesi'nde başlayan, İstanbul'da devam eden düğümün çözüldüğü yer... Yüreğine aşk mevsimlerini taşıyan kumral bakışlı Beste'nin yuvası... Ve Öğretmenliğinin ilk göz ağrısı... Emir Emiroğlu'nun; Cesareti koca bir dest

Sevgilim, bırak ayrılıkları imbatlar alıp götürsün, Sevgilim, bırak hüzünleri muson yağmurları silip süpürsün, Gözlerimiz birbirine karışsın okyanusların derinliklerinde... Ben seninle mazi olmak istemiyorum sevgilim, her gün her an seninle müşfik aşkları yaşamak istiyorum. Şimdi bir gözyaşı değil de gamzeli bir gülüş olalım sevgilim. Aşkımız bize kalsın sevgilim! Aşkımız bize kalsın!

Aşka dair ne kadar da çok söyleyeceklerin vardır. Ne su renkli nehirler ne de gece renkli yıldızar anlar dilinden. Yüreğin bir yangın yeridir. Bir mendilden kopmuş bir gözyaşısındır gecenin bağrında kaldırımlara düşen. Bahara açılan kapıların önünde yine mi dilenmeli aşka; yoksa "kış"lar mı kadim dost bana. Bir siluet kaybolur sisli gecenin ortasında. Belki odur aşk bana. Bir servi salınır ikindi vaktinde belki bana aşk odur. Bir gökkuşağı çerçevesinde bir gülüş görünür gözlerime aşk belki bana odur.