"Coğrafya, sıkıcı ve işe yaramaz bir disiplindir". Yves Lacoste, akademik ve mesleki hayatı boyunca işte bu argümanla mücadele etti. Üstelik bu, hayli güçlü bir akıntıya karşı kürek çektiği bir mücadeleydi: coğrafyanın bütünüyle "sıkıcı ve işe yaramaz" olduğu öğrenciler arasında genel kabul gördüğü gibi, coğrafyacıların da büyük bölümü bu disiplini "iklim-nehirler-bitki örtüsü-nüfus-tarım" ve benzerine ilişkin kuru bilgilerin arasına sıkıştırılmış ölü bir disiplin haline getirmişti. Oysa coğrafya Lacoste'a

Hak ettiği ilgiyi ne Doğuda ne de Batıda gören, 14. yüzyılda yaşamış Arap düşünür Ibni Haldunun önemini A.Toynbee şu sözlerle dile getiriyor: Ibni Haldun öyle bir tarih felsefesi tasarlamıs ve ortaya koymustur ki, bugüne kadar hiçbir yetenek, hiçbir dönemde, hiçbir ülkede böylesine büyük bit yapıt yaratamamıstır. Ibni Haldunun, tarihin bilim olarak dogusunu simgeleyen yapıtı Mukaddime, Ortaçag Arap uygarlıgının sönmeye yüz tuttugu bir sırada kaleme alındığından, İbni Haldunu ve düşüncelerini dogrudan izleye