Yürüyüp harflerin geldiği yöneTutmak varlığın elleriniKelimeleri

Geçmişe karşı marifet arttıkça, muhabbet de çoğaldı." diyen Emel Özkan, yurdun yakın tarihiyle atalarının hayat hikâyelerini kesiştirdiği bu kitapta, anılar üzerinden bir dönemin portresini çiziyor. Bulgaristan hudutlarındaki Deliorman'dan Bilecik'e göçle başlayan hikâyede; sanayileşme ile sırlanan ekmek teknelerine, günden güne zayıflayan kültürel belleğe, farklılaşan zaman telakkisine değinilerek günlük hayattaki değişimin izi sürülüyor. Hıdırellez'den Cumhuriyet Balosu'na, eski kahvehanelerden yöredeki

Hasbelkader Siz kime baktınız sayın okur ? Bir üzülmelik ömrümüz Kaybolan uzlet Bulunan yalnızlık Sınırdan geçen nağme Seslere karışıp... Yanlış bilgi veren yaşamak Esaret günlerinde... Harfler taşımak cebinde,kırıntılar Taşta uyurken bir anlam Kağıtlarla ısıtmak ellerini Birşarkı örtüp üstüne gitmek Bir kelimeyi anlamak, için için ...

Yükünü indirirdi bulutun Olsaydı şimdi, bir meşelik, şurada. Taşa sıkışmış bir çiçeğin ayağı. Parklar sus payı. Benziyor bir balkona. Sele kapılır yağmur Oturamıyor bahar, bak, bahçe katında. Ayrı bir ev açar yeşile insan Boşa akan bir su diye yaz. Mevsim toprak sahibi, hâlâ Yaşıyor şehir dışında. Yerde kalmış bir ekin şimdi Boş haneler. Başaklar, üstü açık uyumuş bir çocuk. Bir göl içini çeker... Kalabalık etmezdi yoksulluk ama Hayat yaş odunlar gibi, sobada.