Günümüz müfessirleri, klasik tefsirlerde yer alan bilgileri de belli bir oranda kullanmak şartıyla, bugünün insanının problemlerine çözüm olmasını hedefledikleri eserler yazmaya çalışmışlardır. Bunlara, genel olarak toplumsal meseleleri ele almaları hasebiyle ictimâî tefsirler denilmektedir. Bu tür tefsirlerin ilk örneklerinden biri, Muhammed Abduh ve Reşîd Rızâ'nın beraberce yazmış olduğu el-Menâr tefsiridir. Bu çalışmamızda, iki müfessirin beraberce yazdığı bu eserde yer alan, daha önceki tefsirlerde üze

Kur'ân âyetleriyle ilgili anlama sorunlarından biri, 23 senelik bir zaman diliminde, farklı sebeplerle nâzil olan bazı âyetlerle ilgili olarak, ilk planda çelişki vehmi uyandıracak birtakım ifadelerin bulunmasıdır. Buna benzer bir diğer âyet grubu da, ilk bakışta insanın günlük tecrübeleri anlamına gelen vâkıa ile uzlaşmıyor gibi görünen bazı ifadeler içeren âyetlerdir. Kur'ânı anlama konusunda sorun gibi görünen diğer bazı sebepler de, onun içerisinde, kendisinden sonraki dönemlerde bir disiplin haline gel

İslâmî ilimlerin temel kaynağı olan Kur'ân, İslâm ahlâkının da en önemli kaynağı durumundadır. Bu yüzden Kur'ânın ahlâk konusuna bakışını tespit ettiğimizde, İslâmın konuya bakışını da büyük oranda belirlemiş oluruz. Hz. Peygamberin söz ve uygulamaları, Kur'ânın yorumlanması ve hayata geçirilmesinden oluşmaktadır. Nitekim Hz. Âişe, kendisine Hz. Peygamberin ahlâkını soranlara, "Siz Kur'ân okumuyor musunuz? Onun ahlâkı Kur'ân idi." cevabını vermiştir. Ahlâk konusuyla ilgili olarak İslâm âlimleri tarafından s