Bu kitap bir ailenin öyküsüdür. Anadolu'nun ortasında birçok benzerinin bulunduğu bir aile. Bazan hayatın kıyısında kalmış, umutlarını ve gâyelerini yitirmeme mücadelesinde zaman zaman hayal kırıklığı ve umarsızlığa düşmüş, düşmekten kaçamamış bir aile. Fakat öyküyü olağanüstü kılan, savaş sonrası Anadolu'sunda, ustalıklı hilekârlıkların hüküm sürdüğü sahte bir dünyadan kalabalık ailesini en az hasarla çekip-çıkarabilen bir reis ile (Arif Çavuş) onun alışık olunmayan yaratılıştaki karısının, incelikleriyle

Bu bir avuç Maraşlının içinde, Birinci Büyük Harbin neferi olarak yedi cepheyi dolaşıp yuvasına yeni dönmüş askerler, dul kadınlar, yapraksız bir çınar gibi tek başına yaşayan şehit babaları da vardı. Sanki üzerlerinden bir tanrılık fırtınası esmiş gibi, sanki tılsımlı bir ateşin arasından geçerek yepyeni ve ölüme yabancı birhüviyet kazanmış gibi ortaya atıldılar. Böyle çılgın bir cesaret görülmemiştir. AHMET HAMDİ TANPINAR

Gar ve demiryolu daha uzun anlatılmalıdır. O günleri yaşamayanlar inanmakta zorlanabilirler. Fakat Eskişehir'de demiryollarının özel, çok özel bir lokomotifi ve vagonu vardı. Kumpanyanın personelinden veya yakınlarından biri vefat edince, bu vagon cenazeye göre tanzim edilir, o özel lokomotifle, özel bir hat ile kabristana nakledilirdi. Dünyanın hiçbir yerinde ve diğer kültürlerde bu inceliğe rastlanamaz. Lokomotif cansız emaneti ve yakınlarını taşıyan vagonu arkasına takar ve düdük kolunu sonuna kadar çe

*** Naz Makamı Sen gidende herkes gitti, dağılıp duman oldular, el ayak çekildi hayatımdan, Şehir divana durdu, sokaklar kabir. Ölüm ile ayrılığı ayrı ayrı yazmışsın, Ne gerek ya Zülcelal, ne gerek, İkisi de bir... *** gün neredeyse Bir adam bir şarkıya dursa Suzinak uzansa sokaklar Beni yağmurda unutmasan sözün gelişi Delirmesem, ha Nenni kör talihim nenni Artık uyanmalısın Akasya dallarına ıslak çamaşır gibi Dumanlarını asıp gidenler Kendini beğenmiş geçip gidenler Bilmezler, hangi esir kampında