Kanetti, son kitabında, gene hep birlikte epeyce ağır türbülanslı bir atmosferden geçerken, Prenslerin Adası'ndakine hem benzer hem ondan da farklı bir yöntemle oynuyor. Yonca, Lana, Feride, konuşmalarla ve şarkılarla ilerleyen bir kitap.

O tatlı ama huysuz küçük kız, olağandaki absürdü gören, onu da ironiyle deşen bir genç kız şimdi. Hayat, ilişkiler, 80ler, siyaset ve sanattan yansıyanlar, yine Huysuzun diliyle, serinin bu ikinci romanında. Vivet Kanetti, elinden tutup 17sine getirdiği Huysuzla birlikte 80lerde o evden bu eve, şu masadan bu masaya dolanıp Türkiyeyi dinlememizi sağlıyor. Balıkçı koca bizim çevredeki kadınların ortak fantezisiydi, neredeyse babaannemin bile. Filiz belli aralıklarla sayıklardı: Ah şöyle dağ ile deniz aras

(DVD formatında 1,5 saatlik Vivet Kanettinin Bosnası belgeseli hediyeli) Türk edebiyatının uçarı kalemi Vivet Kanetti, çok farklı mecralar için kaleme aldığı yazı ve denemelerini Deli Ruhta bir araya getirdi. Bu denemelerde, Zeki Mürenden Tanju Çolaka, Yves Montanddan Van Gogha, Fikret Muallaya, aşina olduğumuz pek çok sima var, onların yanı sıra çocuk işçiler, talk showların isimsiz ünlüleri, züppe taksi şoförleri de Venedikten Parise, Chelsea Hotelden kömür kamyonlarının kol gezdiği Kemerburgaz yoluna,

Türk tango ve salsa öğretmenleri, Türk göbek dansözleri, Türk popçular, Türk hiphopçular, on beş yıl sonra adasından ilk kez inen Rum kökenli Türk futbol efsanesi Lefter, beş yılını James Joyce'un Ulyssesini Türkçeleştirmeye vakfetmiş Türk Coca-Cola emeklisi (bulmacacı, meditasyoncu, briççi ve satranççı), Türk spa'cılar, Türk vejetaryenler, Türk biracıları, Türk Cordon Bleu'ler, Türk gay-lezbiyen kulüplerinin ve Türk hetero diskoteklerinin yöneticileri... Türk türbanlılar ve Türk derin dekolteliler birbirle

Huysuzun Teki, büyümekte olan bir kız çocuğunun gözünden dünyaya ve kendine bir bakış. Büyüklerin dünyasının kendi içindeki o absurdeünü belki de en iyi anlatmanın yolu bu. Dışarıdan bakmak ama anlamaya ve anlamlandırmaya çalışarak değil, anlamsızlığı ile dalga geçerek... Yaygın olarak gazeteci kimliğiyle bilinen, hatta uzun zaman edebiyatçılığını E. Emine adının arkasında saklı tutan Vivet Kanetti, aslında denemeleri, eleştirileri ile edebiyatın nabzını her zaman tutan bir yazar. Huysuzun Teki de bu güçlü

Kırık Zarlar, ihtimal ve rastlantılarla kontrol altıYıda tutulmaya çalışılan hayatların kesiştiği bir roman. Medyada yükselme savaşları, arkadaşlıkların sınanmaları, hayata tutunma kaygıları... Romanlarında E. Emine adını kullanan Vivet Kanetti bu kez zengin bir dekor önünde medyanın günlük hayatından başlayarak zamanın ve mekânın içine yayılan bir romanla çıkıyor bu kez okurlarının karşısına. Kumarhanelerin hayatın belirleyici dekoru olduğu bir yaşamın riskleriyle yüz yüze gelmeye hazır olanlar bir solukt

Romanları ve gazeteciliğiyle tanıdığımız Vivet Kanetti'nin çeşitli zamanlarda çeşitli yerlerde yayımlanmış sanat ve hayat üzerine yazılarından oluşan Kız Ayakları adlı bu kitabı; eğlenirken yollara sapmayı sevip de bu yollardan sağ salim çıkmama tehlikesini göze alanlar için... Kimi zaman günlük hayatın içinden kimi zaman edebiyattan, kimileyin resim, sinema, müzik gibi diğer sanat dallarından dem vuran bu yazılar, kalıplaşmış olanlarla kalıplaşmış açıların dışından bakmaya ve onları yeniden kurgulamaya ç

Yepyeni bir TV programı: Farklı mesleklerden 10 kişi Eşsiz Evde bir araya gelir. Yarışmanın amacı henüz açıklanmamıştır, ipucu yoktur... Kanalın izleyici forumunun müdavimleri esrarı çözmek için kolları sıvar. Hem yarışmayı hem Türkiyenin gündemini takip ederler... En uçucu olaylarla en sarsıcıları bir potada erir. Üzücü, yaslı, ürkütücü haberler, kapanmayan yaralar, asırlık dertler; bir türlü karşılığını bulamayan AB aşkı, AB düşmanlığı, gözü Batıda olanlar, Türkün gücünü ispat peşinde koşanlar. Her kafa

"Oralarda sık sık Türkçe hayaller kurmuştum, ama burada beni tam kendilerinden saymadılar. Severlerdi TAM lafını. TAM buralı. TAM burjuva. TAM VE GERÇEK. GERÇEK İstanbullu. GERÇEK yazar, GERÇEK şair. Melezler için, ürpertici sözler... Yabancı olduğumu, akrabalarım unuttuğunda dahi, okumuşlar unutmadılar." "Ya benim için vatan neydi? İş, dil, aile, millet, sosyal rüya? Her biri başka toprakta. Parmaklarımla sayıyordum: bir, iki, üç, dört, belki beş... ´Bu bölünmüşlük benim şanssızlığım´ diyordum. ´Bu bölün