KOYUNLARI BOŞVERİP Bektaşinin birisi bir köye varmış, Aniden çevresini koyunlar sarmış. Koyunlar besiliymiş ve güzel tüylü Az yürümüş ve görmüş on-onbeş köylü. Tüm köylüler çok zayıf, yarı çıplakmış Koyunları düşünmüş, köylüye bakmış. Demiş: Tanrım; boşverip koçu-koyunu, Doyurup giydirseydin keşke kulunu! ALLAH BÜYÜKTÜR AMA Çıkınca Üsküdar'da acil bir işi Kiralamış boğazdan kayık, Bektaşi. Rüzgâr çıkmış, gelmişler tam yarı yola; Kayık sallanıyormuş sağa ve sola. Bektaşi anlamış ki gelir fırtına. Kayıkçı bun

Yalçın Aydın Ayçiçek, bu kitabında, Evrensel Aşk Ahlâkı'mızın kadim hikâyelerinden biri olan Ferhat ile Şirin'i, bambaşka ama bence çok başka bir pencereden bakarak, gerçekten yenilikçi ve denebilirse devrimci bir yöntemle ele almış. Yenilikçiliğinden kastımın ne olduğu apaçık ortada. Beni devrimciliği daha çok etkiledi. (Vurgulayayım: Siyasal devrimcilik değil bu, edebî-estetik devrimcilik). Karşıtlıklarla örgülenmiş diyalektik mantık, anlatının bütün organizmasını sarıp sarmalamış. Bu sarıp sarmalamalar,

Bir bine bölünmez ki Kazıklama Melâhat! Bu hâle gülünmez ki Gıdıklama Melâhat! Melâhat O'dur Bu'dur Ama bir içim sudur Yatağına gir, kudur Mıncıklama Melâhat! Akar mizah damarı Pek bulunmaz umarı Bu bir yaşam kumarı Bezikleme Melâhat! Sen olduysan tencere Yemeği Allah vere İnsanları boş yere Düdükleme Melâhat! Elde mizah demedi Gülmeden edemedi Peşinde hep Ahmed'i Sürükleme Melâhat! Bu kitap, yolları demirden yapılmış Şiir Ülkesi'nin bir yolağzında, serbestle hecenin kesiştiği bir kavşakta doğdu. Topl

Kırdın, döktün testimi; şimdi boş, Tanrım! Sanma böyle mutluyum, sanma hoş, Tanrım! Hep toprağa içirdin, gül gibi şarabımı; Doğruyu söyle şimdi, kim sarhoş, Tanrım? Yayınevmizce basılan; zaman, emek, saygı, biçim ve öz konusunda çok çaba harcanmış bu kitabı; bir çeviriden çok "Hayyam, rubailerini Türkçe yazsaydı, nasıl yazardı?" sorusuna yanıt arayan bir çalışma olarak değerlendirirseniz sizler için daha yararlı olacaktır.