Sözün önü şiir, sonu şiir... Şiir, sözün damıtılmışıdır. Hani, gülden gül yağı çıkarılır ya onun gibi bir şeydir. Gözün ab-ı hayatı gözyaşıdır, gönlün gözyaşı da şiirdir. Şair, şiir söyleyendir. Halk âşığı, şiiri sazıyla paylaşandır. Her ne kadar gönül sırrını saklamak istese de dil sırrını söyleyiverir. Üstünde bakla ıslanmaz. Söylemekle kalsa, bazen de bağırır, yankılandırır dağlarda, bağlarda, bahçelerde. Sazı da suç ortağı yapar, ele verir gönül?ü. Ne yapsın gönül de boyun büker çaresiz. O da kaptırır a