“Sevgili dostum; dünyaya gelirken hiçbirimiz sonsuz mutluluk, daimî huzur, baht açıklığı ya da maddi rahatlık için bir sözleşme imzalamadık. Kimseden işlerin yolunda gideceğine dair bir garanti ya da söz almadık. Sadece doğduk. Geldiğimiz bu dünyada mutluluk kadar mutsuzluğa da yer vardı, hem de fazlasıyla. Ama biz hep kolaya kaçıp mutlu olmak istedik. Gülmek, sevilmek, kazanmak, başarmak, iyi hissetmek, güzel görünmek istedik. Oysa dünyada ağlamak, sevilmemek, kaybetmek, başarısız olmak, kötü hissetme

Sıkı çocuklar yitirdik, sert garibanlar Hep kendini mahvına âşık olanlar Evlerinden eksilmedi kara ıslık Gözlerinde külhani bir öfke Hınçla mezar kazıdılar içlerine Kolonya içen baba, kömür yardımı, küfürbaz patron Tükürmedim ağzımdaki kanı, yuttum sessizce Kaybettik tüm kitapların bildiğini Öğrendik, kendimizi yine kendimiz yıkar Keskin bir çiçektir kalbimiz Hep karanlıkta açar

"İnsan, iz sürmek için dünyadadır. Ruhuna üflenen hakikatin ardı sıra günlerini tüketmek için buradadır ve neyin peşindeyse sonunda ona dönüşecek olandır. Peki, senin peşinde olduğun gerçeklik nedir? Dünya sürgününde hangi kömürün kahrını çekip sonunda hangi elmasa kavuşmayı arzuluyorsun? Ve kavuştuğun elmas sahiden de çektiğin çileye, harcadığın günlere karşılık gelecek mi?" İnsaniyet Namına, sizleri insan hallerini anlatan bir yolculuğa davet ediyor. Modern yaşam deneyimlerinin doğurduğu bilişsel açmazlar

Babasına benzediğinde yaşlanır erkekler Artık yapamıyorum dedin, gözlerini benden aldır Gülümseyen bir fotoğrafınız olmalı, ölmeden önce Tüm umutsuz adamlar tebessümüyle anılır