“Çayın tadında, onu karşı konulmaz yapan ve idealleştiren sinsi bir cazibe vardır. Onda ne şarabın kibri vardır ne kahvenin bencilliği ne de kakaonun yapmacık masumluğu.” Çay, önce ilaç olarak kullanılmaya başladı, zaman içinde içeceğe dönüştü. On sekizinci yüzyılda asaletin zarif keyiflerinden biri olarak şiirsel bir ülke olan Çin’e girdi. On beşinci yüzyılda Japonya ona “çayizm” diyerek estetik bir ibadet tarzı kazandırdı. Okakura Kakuzo, Çay Kitabı’nda “insanlığın fincanı”nı dolduran çayın doğuşunu, o

Çay ve Zen felsefeye odaklanan ve Japon Çay Seremonisi'nin estetiğini anlatan bir tarih betimlemesidir. Bu kitapta Kakuzo, çayı hem Zen ile Taoculuk bağlamında anlatıyor, hem de çayın ve Japon yaşayışının asırlardır süren yönlerine değiniyor. Kitabı daha önemli kılan şey ise anlamlı bir hayatı nasıl yaşayacağımızı gösterebilme yetisine sahip olmasıdır. Doğa ve sadeliği, sanat ve güzelliği, bizi çevreleyen hayattaki küçük şeylerin içinde bulunan kavranması zor derinlikleri anlatıyor. Okakura Kakuzo şöyle d